De olieman van 't pleintje ging zijn radio verpanden
Hij was blase van 't goede en verbrak de aetherbanden
En toen met oome Jan zijn zeven tientjes in zijn handen
Had hij op 't autokerkhof een vehikeltje gekocht
Een onecht kind van Ford, vol builen, deuken, en hiaten
In lang vervlogen tijden op de menschheid losgelaten
Dat zich met korte sprongen voorwaarts repte langs de straten
En hartverscheurend kreunde als je remde voor de bocht
Maar als hij met zijn wagen door zijn eigen buurtje ging
Dan riep de hele buurt: "Op zij-daar he je Deterding"
refrain:
De Olieman heeft een Fordje opgedaan
Daar rijdt ie mee als een vorst door de Jordaan
Maar 's avonds om tien uren is het uit met de pret
Want dan stopt zijn vrouw de slinger onder het bed
Tuf, tuf, tuf
Op zek'ren zondag morgen die het noodlot extra schikte
Geviel het dat ook Ma haar meer dan ongewone dikte
Etapsgewijze, deel na deel in 't wrak vehikel wrikte
Om met haar man en kroost een dag naar Bussum toe te gaan
Pa trachtte met den slinger 's monsters ingewand te zoeken
Maar 't reageerde niet, het kraakte slechts in alle hoeken
En pa gaf de premiere van twee splinternieuwe vloeken
Omdat ma lijzig vroeg of ie mischien niet aan wou slaan
De buren gluurden door de ruit, van nijd waren ze groen
En zeien: "Ja zo gaat het als de mensen dik gaan doen"
refrain
Pa wierp zich onder 't voertuig en forceerde enk'le moeren
Ma zei: "Doe eerste je strikkie recht de buren staan te loeren"
Pa vroeg beleefd maar kort of zij haar claxon niet wou roeren
En ging weer in de olie liggen met z'n goeie goed
Het kroost verpoosde zich met aan de handeltjes te knoeien
Zodat er diep in 't mechanisme iets begon te loeien
Pa dreigde met zijn sleutel de familie uit te roeien
En 't uitstapje te wijzigen in een begraaf'nisstoet
Maar 't Fordje was gaan kuchen en het hoofd van het gezin
Riep: "Vrouw je kaken op mekaar, hou vast ik schakel in"
refrain
't Gedrocht liet plots een schreeuw, of het er vreugde in ging krijgen
En trachtte eerst een onbeheerde handkar te bestijgen
Ma gilde "me vergaan", pa ging met demonteering dreigen
Van haar en beider nakroost en dat maakte haar weer klein
Toen nam het beest zijn sidderende wieletje te samen
En startte ten verderf, verstikte buurtgenooten kwamen
Naar buiten, of ze keken eens misprijzend door de ramen
Wie of er weer met zevenklappers speelde op het plein
Een wijze ouwe opa riep door het geknal verdoofd:
"Dat ding rijdt naar z'n ondergang net als P.C.Hooft"
refrain
Twee uur na dit gebeuren arriveerde er een wagen
Met paard voor Nelis deur en de verblijde buren zagen
Hoe Ma met een gezwollen oog de trap werd opgedragen
Luid op onschoone dingen zeggend, over autosport
Daarachter man en kroost, vol olie, wegenstof en deuken
De voerman van de kar bracht nog een baalzak in de keuken
Slechts hij die veel had gestudeerd en de tiendeel'ge breuken
Kon zien dat dit het afgekloven rif was van de Ford
De buren hadden revanche en glimlachten verblijd
En Nelis, als ie uitging, hoorde nog een heele tijd
Hij was blase van 't goede en verbrak de aetherbanden
En toen met oome Jan zijn zeven tientjes in zijn handen
Had hij op 't autokerkhof een vehikeltje gekocht
Een onecht kind van Ford, vol builen, deuken, en hiaten
In lang vervlogen tijden op de menschheid losgelaten
Dat zich met korte sprongen voorwaarts repte langs de straten
En hartverscheurend kreunde als je remde voor de bocht
Maar als hij met zijn wagen door zijn eigen buurtje ging
Dan riep de hele buurt: "Op zij-daar he je Deterding"
refrain:
De Olieman heeft een Fordje opgedaan
Daar rijdt ie mee als een vorst door de Jordaan
Maar 's avonds om tien uren is het uit met de pret
Want dan stopt zijn vrouw de slinger onder het bed
Tuf, tuf, tuf
Op zek'ren zondag morgen die het noodlot extra schikte
Geviel het dat ook Ma haar meer dan ongewone dikte
Etapsgewijze, deel na deel in 't wrak vehikel wrikte
Om met haar man en kroost een dag naar Bussum toe te gaan
Pa trachtte met den slinger 's monsters ingewand te zoeken
Maar 't reageerde niet, het kraakte slechts in alle hoeken
En pa gaf de premiere van twee splinternieuwe vloeken
Omdat ma lijzig vroeg of ie mischien niet aan wou slaan
De buren gluurden door de ruit, van nijd waren ze groen
En zeien: "Ja zo gaat het als de mensen dik gaan doen"
refrain
Pa wierp zich onder 't voertuig en forceerde enk'le moeren
Ma zei: "Doe eerste je strikkie recht de buren staan te loeren"
Pa vroeg beleefd maar kort of zij haar claxon niet wou roeren
En ging weer in de olie liggen met z'n goeie goed
Het kroost verpoosde zich met aan de handeltjes te knoeien
Zodat er diep in 't mechanisme iets begon te loeien
Pa dreigde met zijn sleutel de familie uit te roeien
En 't uitstapje te wijzigen in een begraaf'nisstoet
Maar 't Fordje was gaan kuchen en het hoofd van het gezin
Riep: "Vrouw je kaken op mekaar, hou vast ik schakel in"
refrain
't Gedrocht liet plots een schreeuw, of het er vreugde in ging krijgen
En trachtte eerst een onbeheerde handkar te bestijgen
Ma gilde "me vergaan", pa ging met demonteering dreigen
Van haar en beider nakroost en dat maakte haar weer klein
Toen nam het beest zijn sidderende wieletje te samen
En startte ten verderf, verstikte buurtgenooten kwamen
Naar buiten, of ze keken eens misprijzend door de ramen
Wie of er weer met zevenklappers speelde op het plein
Een wijze ouwe opa riep door het geknal verdoofd:
"Dat ding rijdt naar z'n ondergang net als P.C.Hooft"
refrain
Twee uur na dit gebeuren arriveerde er een wagen
Met paard voor Nelis deur en de verblijde buren zagen
Hoe Ma met een gezwollen oog de trap werd opgedragen
Luid op onschoone dingen zeggend, over autosport
Daarachter man en kroost, vol olie, wegenstof en deuken
De voerman van de kar bracht nog een baalzak in de keuken
Slechts hij die veel had gestudeerd en de tiendeel'ge breuken
Kon zien dat dit het afgekloven rif was van de Ford
De buren hadden revanche en glimlachten verblijd
En Nelis, als ie uitging, hoorde nog een heele tijd