Oj! Cei lubosti, hirsze od słabosti,
/miłość gorszą od choroby/
Słabost perebudu, zdrowże ja budu,
/choroba minie i wyzdrowieję/
Wirnoho kochania po wik ne zabudu.
/wierna miłość jest wieczna/
"... Gdy nocą ku tono zwrócisz swe lice,
gwiazdy nad i pod tobą i dwa obaczysz księżyce.
Chodź! No chodź! Przecież to nie boli. Ja wiem, woda zimna, ale przecież to nie boli. Ojce nie zezwolą. A tak my razem po wik wików. I wodnika obaczysz. No chodź, z rusałkami w tany pójdziesz. Przecież to nie boli. Ojce nie zezwolą. No chodź! Chodź!
/miłość gorszą od choroby/
Słabost perebudu, zdrowże ja budu,
/choroba minie i wyzdrowieję/
Wirnoho kochania po wik ne zabudu.
/wierna miłość jest wieczna/
"... Gdy nocą ku tono zwrócisz swe lice,
gwiazdy nad i pod tobą i dwa obaczysz księżyce.
Chodź! No chodź! Przecież to nie boli. Ja wiem, woda zimna, ale przecież to nie boli. Ojce nie zezwolą. A tak my razem po wik wików. I wodnika obaczysz. No chodź, z rusałkami w tany pójdziesz. Przecież to nie boli. Ojce nie zezwolą. No chodź! Chodź!