Βαρέθηκα να ακούω συνέχεια για λεφτά
κι αυτούς που σκίζονται γι' αυτά,
για επιχειρηματίες, πρώην εγκληματίες,
με χόμπι τα λαδώματα και τις τοκογλυφίες,
τους εργατοπατέρες με έργα και ημέρες,
νομάρχες και δημάρχους, και όλες αυτές τις λέρες,
τους σιωνιστές και καθένα λόμπι,
τους πολιτικούς, τα ξεχασμένα ζόμπι,
τη βρώμικη ψυχή τους, τη δειλία τους, το ψέμα
το αδικοχυμένο από αθώους μόνο αίμα,
ένστολα ανθρωπάκια να ξεσκίζουν σάρκες·
βλέπεις όλοι οι φλώροι με γαλόνια, γίναν μάγκες.
Και τα παίρνουν από δω, τα παίρνουν από κει
οι λειτουργοί, οι κρατικοί
και φοβούνται να μιλήσουν, δε ρισκάρουν ν' απαντήσουν
και έτσι εύκολα ξεχνάνε και κοιτάν να το γλεντήσουν.
Και το φίδι κάποιος άλλος θα το βγάλει από τη τρύπα·
κι είναι λίγα, κι είναι λίγα όσα είπα,
που ο καθένας σας θα ξέρει άλλα τόσα,
μα απ' την καρδιά πρέπει να φτάσουνε στη γλώσσα.
Και ίσως, τότε κάθε περήφανος φτωχός
θα καταλάβει ότι για πάντα ο θεός
θα δίνει χρήμα σε κλέφτες και φελλούς
για να δοκιμάσει τους καλούς.
Και για φαντάσου μια μέρα πλούσιος να γίνω
και από τις τύψεις μου τους γύρω μου να φτύνω,
να έχω ένα αμάξι το πιο ακριβό μοντέλο
και για επιχείρηση ένα κυριλέ μπουρδέλο
που να 'χει πελάτες μεγάλους δικαστές,
δημόσια πρόσωπα και άξιους βουλευτές
και αν έρθει η ώρα μια χάρη να ζητήσω
να πω παιδιά τώρα σειρά μου να πηδήσω.
γιατί στα νταλαβέρια αυτά τα σκοτεινά
η εξουσία, λεει, χρειάζεται συχνά,
εκείνα που έχει πάρει να πληρώσει,
τυφλή δικαιοσύνη να αποδώσει.
Κι όπως πάντα να βγει αθώος ο δικός τους
προς Θεού, μην εκτεθεί άνθρωπός τους.
Και τότε πρέπει ένα θύμα τη θέση του να πάρει
πριν να τους πάρουν οι υπόλοιποι χαμπάρι.
Και τότε ήδη η πλεκτάνη είναι στημένη,
μπορεί για σένα κάπου εκεί να περιμένει
συνήθης ύποπτος, μπορεί και τρομοκράτης
ή και εγκέφαλος ανύπαρκτης απάτης.
Κι αν είσαι φτωχός, μόνος και νέος,
πας και καπάκι, λεει, προφυλακιστέος.
Και αν με τον καιρό έξω δεν σε ξεχάσουν,
αν είσαι ζωντανός μπορεί να σε δικάσουν.
Γι' αυτό βαρέθηκα να ακούω μαλακίες,
δεν θα μου γίνουν συνήθεια οι αδικίες,
θα είμαι εδώ να τραγουδάω να ξεσπάω,
το παραμύθι το δικό σας δε θα φαω..
Γιατί μεγάλωσα περήφανος φτωχός.
και κατάλαβα πως πάντα ο Θεός,
την εξουσία δίνει σε ψεύτες και τρελούς,
για να δοκιμάσει τους καλούς.
κι αυτούς που σκίζονται γι' αυτά,
για επιχειρηματίες, πρώην εγκληματίες,
με χόμπι τα λαδώματα και τις τοκογλυφίες,
τους εργατοπατέρες με έργα και ημέρες,
νομάρχες και δημάρχους, και όλες αυτές τις λέρες,
τους σιωνιστές και καθένα λόμπι,
τους πολιτικούς, τα ξεχασμένα ζόμπι,
τη βρώμικη ψυχή τους, τη δειλία τους, το ψέμα
το αδικοχυμένο από αθώους μόνο αίμα,
ένστολα ανθρωπάκια να ξεσκίζουν σάρκες·
βλέπεις όλοι οι φλώροι με γαλόνια, γίναν μάγκες.
Και τα παίρνουν από δω, τα παίρνουν από κει
οι λειτουργοί, οι κρατικοί
και φοβούνται να μιλήσουν, δε ρισκάρουν ν' απαντήσουν
και έτσι εύκολα ξεχνάνε και κοιτάν να το γλεντήσουν.
Και το φίδι κάποιος άλλος θα το βγάλει από τη τρύπα·
κι είναι λίγα, κι είναι λίγα όσα είπα,
που ο καθένας σας θα ξέρει άλλα τόσα,
μα απ' την καρδιά πρέπει να φτάσουνε στη γλώσσα.
Και ίσως, τότε κάθε περήφανος φτωχός
θα καταλάβει ότι για πάντα ο θεός
θα δίνει χρήμα σε κλέφτες και φελλούς
για να δοκιμάσει τους καλούς.
Και για φαντάσου μια μέρα πλούσιος να γίνω
και από τις τύψεις μου τους γύρω μου να φτύνω,
να έχω ένα αμάξι το πιο ακριβό μοντέλο
και για επιχείρηση ένα κυριλέ μπουρδέλο
που να 'χει πελάτες μεγάλους δικαστές,
δημόσια πρόσωπα και άξιους βουλευτές
και αν έρθει η ώρα μια χάρη να ζητήσω
να πω παιδιά τώρα σειρά μου να πηδήσω.
γιατί στα νταλαβέρια αυτά τα σκοτεινά
η εξουσία, λεει, χρειάζεται συχνά,
εκείνα που έχει πάρει να πληρώσει,
τυφλή δικαιοσύνη να αποδώσει.
Κι όπως πάντα να βγει αθώος ο δικός τους
προς Θεού, μην εκτεθεί άνθρωπός τους.
Και τότε πρέπει ένα θύμα τη θέση του να πάρει
πριν να τους πάρουν οι υπόλοιποι χαμπάρι.
Και τότε ήδη η πλεκτάνη είναι στημένη,
μπορεί για σένα κάπου εκεί να περιμένει
συνήθης ύποπτος, μπορεί και τρομοκράτης
ή και εγκέφαλος ανύπαρκτης απάτης.
Κι αν είσαι φτωχός, μόνος και νέος,
πας και καπάκι, λεει, προφυλακιστέος.
Και αν με τον καιρό έξω δεν σε ξεχάσουν,
αν είσαι ζωντανός μπορεί να σε δικάσουν.
Γι' αυτό βαρέθηκα να ακούω μαλακίες,
δεν θα μου γίνουν συνήθεια οι αδικίες,
θα είμαι εδώ να τραγουδάω να ξεσπάω,
το παραμύθι το δικό σας δε θα φαω..
Γιατί μεγάλωσα περήφανος φτωχός.
και κατάλαβα πως πάντα ο Θεός,
την εξουσία δίνει σε ψεύτες και τρελούς,
για να δοκιμάσει τους καλούς.