Μίλησαν προφήτες για τα χρόνια αυτά που ζούμε
γράφτηκαν βιβλία για όσα τώρα εμείς ακούμε
έμμονες ιδέες και ελπίδες χαμένες
να κυριεύουν τις γενιές τις ξεχασμένες.
Μάζες λαού να γυρίζουν σαν τις πόρνες
μηνύματα απ' αυτούς που δεν πρέπει σε οθόνες
επιβολή της τάξης που δε χωράει ο νους
πίσω από ασπίδες, δακρυγόνα και καπνούς.
Στρατάρχες γενναίους χέρια βαμμένα με αίμα
τόσες ψυχές χαμένες μονάχα για ένα ψέμα
νέες χολέρες στα εργαστήρια φτιαγμένες
νέες μορφές πολιτικά μεταλλαγμένες.
Παχιά τα λόγια, γνωστές οι τακτικές
μασόνοι ταγμένοι σε νέες δυναμικές
κι αυτοί που δε μασάνε να' ναι συνέχεια μόνοι
καλή η μοναξιά μα το άδικο σκοτώνει.
Αυτούς που συνηθίσαν να κοιτάν στον ουρανό
αυτούς που ονειρεύονται ακόμα ένα Θεό
φτιαγμένο για προστάτη σε τούτη τη γενιά
να στέκεται απέναντι στα χρόνια του εννιά.
Να ξέρεις ότι σ' έχει τόσο ανάγκη αυτή η γενιά.
Θεέ μου, στα χρόνια του εννιά.
Μας μάθαν πως το τέλος όπου να' ναι φτάνει
κι αυτό κρατάει καλά, αφού το κόλπο πιάνει
και όλοι αυτοί οι πονηροί την ευκαιρία δεν χάνουν
ανθρώπους εκπαιδεύουνε να ξέρουν να πεθάνουν.
Και σαν κοράκια έτοιμοι εξομολογητές
της ψυχής μας όλοι στημένοι εξαγνιστές
να βρίσκουν πάντα έδαφος πάνω στους προδομένους
δουλεύοντας πιστά για τους μαλάκες κάθε γένους.
Μα ανήκει σε εμάς η σωτηρία της ψυχής μας
και εκείνο το ταξίδι στην επόμενη ζωή μας
όταν θα γονατίσουμε στο Θεό μπροστά
θα κρίνει μόνο εκείνος τα λάθη ή τα σωστά.
Και για πρώτη μας φορά αλήθεια ίσως να πούμε
και όσοι νοιώθουν τώρα αγνοί να δω που θα κρυφτούνε
εκεί που το όνειρο παλεύει με την ύλη
σε μια φωτεινή και αδιάβατη ίσως πύλη.
Εκεί στο ραντεβού με το δημιουργό
κι αν πρέπει του ζητάω μια χάρη μόνο εγώ
να δώσει μια ευκαιρία στα χαμένα τα κορμιά
να συγχωρεθούν για τα χρόνια του εννιά.
γράφτηκαν βιβλία για όσα τώρα εμείς ακούμε
έμμονες ιδέες και ελπίδες χαμένες
να κυριεύουν τις γενιές τις ξεχασμένες.
Μάζες λαού να γυρίζουν σαν τις πόρνες
μηνύματα απ' αυτούς που δεν πρέπει σε οθόνες
επιβολή της τάξης που δε χωράει ο νους
πίσω από ασπίδες, δακρυγόνα και καπνούς.
Στρατάρχες γενναίους χέρια βαμμένα με αίμα
τόσες ψυχές χαμένες μονάχα για ένα ψέμα
νέες χολέρες στα εργαστήρια φτιαγμένες
νέες μορφές πολιτικά μεταλλαγμένες.
Παχιά τα λόγια, γνωστές οι τακτικές
μασόνοι ταγμένοι σε νέες δυναμικές
κι αυτοί που δε μασάνε να' ναι συνέχεια μόνοι
καλή η μοναξιά μα το άδικο σκοτώνει.
Αυτούς που συνηθίσαν να κοιτάν στον ουρανό
αυτούς που ονειρεύονται ακόμα ένα Θεό
φτιαγμένο για προστάτη σε τούτη τη γενιά
να στέκεται απέναντι στα χρόνια του εννιά.
Να ξέρεις ότι σ' έχει τόσο ανάγκη αυτή η γενιά.
Θεέ μου, στα χρόνια του εννιά.
Μας μάθαν πως το τέλος όπου να' ναι φτάνει
κι αυτό κρατάει καλά, αφού το κόλπο πιάνει
και όλοι αυτοί οι πονηροί την ευκαιρία δεν χάνουν
ανθρώπους εκπαιδεύουνε να ξέρουν να πεθάνουν.
Και σαν κοράκια έτοιμοι εξομολογητές
της ψυχής μας όλοι στημένοι εξαγνιστές
να βρίσκουν πάντα έδαφος πάνω στους προδομένους
δουλεύοντας πιστά για τους μαλάκες κάθε γένους.
Μα ανήκει σε εμάς η σωτηρία της ψυχής μας
και εκείνο το ταξίδι στην επόμενη ζωή μας
όταν θα γονατίσουμε στο Θεό μπροστά
θα κρίνει μόνο εκείνος τα λάθη ή τα σωστά.
Και για πρώτη μας φορά αλήθεια ίσως να πούμε
και όσοι νοιώθουν τώρα αγνοί να δω που θα κρυφτούνε
εκεί που το όνειρο παλεύει με την ύλη
σε μια φωτεινή και αδιάβατη ίσως πύλη.
Εκεί στο ραντεβού με το δημιουργό
κι αν πρέπει του ζητάω μια χάρη μόνο εγώ
να δώσει μια ευκαιρία στα χαμένα τα κορμιά
να συγχωρεθούν για τα χρόνια του εννιά.