ไผ่ พงศธร - คิดฮอด... ฮักแท้
คำร้อง / ทำนอง ศราวุธ ทุ่งขี้เหล็ก
เรียบเรียง สมศักดิ์ พิลารัตน์
เกริ่น
ความรักใดในโลกาหาเทียมเท่าที่แม่เราสู้ฟูมฟักนั่นรักแท้
แม่ถนอมกล่อมเกลาเฝ้าดูแล แม่ๆ ๆ คำแรกเราที่เว้าเป็น
ล่ะดวงตะเว็นโผล่ขอบฟ้าแม่ไปนาน้อไปไฮ่
แม่ได้ไข่มาหาแม่เอาปลามาป้อนตอนยังน้อยตั้งไข่คลาน
ล่ะฮู้จักหวานฮู้จักส้มใหญ่ย่อนกินน้อนมแม่
ฮู้จักคำว่าฮักแท้แม่เกินร้อยกว่าผู้ใด
ล่ะแม่เอ๋ยแม่ลูกเป็นคนขึ้นมาได้จนเติบใหญ่มีงานมีการ
คิดห่อมหวนคืนวัน คืนวัน... แม่ด่าตีแต่ยังน้อย
ล่ะยามใจถอยคึดเห็นหน้าเจ็บเป็นมา... คึดฮอด... แม่
ล่ะแม่ผมเอ๋ยลูกสู้ได้เด้อบ่แพ้...
ยอมือไหว้อธิษฐานบูชาคุณ... ว่าแม่เอ๋ย... ล่ะหน่า
โอ้ย... น้อ ว่าแม่เอ้ย
ว่าศรีๆ สู่ขวัญเอิ้น ทุกทางเดินที่ลูกหย่าง
เฮ็ดการใดที่ใจหวัง กะให้มาคูณมาค้ำ
สุดแผ่นดิน แผ่นน้ำ ที่เหยียบย่ำ ตามฮอยฝัน
อย่าให้มีภัยพาล พบสิ่งดีทุกแดนด้าว
ตะเว็นหนาว ดาวฮ้อน ความอาทร กะยังอุ่น กะยังอุ่น
เหมือนแววตา ดอกอาดูร ส่องมองมา ทุกเส้นทาง ลูกจร
คือจั่งหม่อนกับไหม สายใยใจผูกฮักจากอุทร
ยามลูกห่างหาย หัวใจแม่คงฮ่ำฮอน
ตั้งตารอลูกย้อนเมือเยี่ยมยาม
ในนามว่าความรักใด หาเทียบเปรียบได้ รักแท้ของแม่ฉัน
โอ้ย... น้อ ว่าแม่เอ้ย
หอมแผ่นดินในหาวห้วง ถามและทวงในความฝัน
หนุนตักแม่อยู่นอกชาน ตั้งแต่คราวเป็นเด็กน้อย
ลมพัดเย็นจ้อยๆ หอมข้าวจี่ดอกโฮยเกลือ
คิดฮอดทางคืนเมือ หอมกลิ่นนาดอกปลาปิ้ง
อุ่นเคยอิง คิงเคยคุ้น เฮือนเคยเนา แต่คราวหลังฝังสายแห่
คิดฮอดความฮักแท้ แม่เรานั้นนิรันดรแม่จ๋า
เบิ่งโค้งฟ้าหน้าแม่ลอยอยู่หล่องๆ เหมือนแม่เฝ้ามองลูกน้อยบ่ห่างตา
สู้งานผ่านเหงา มีฮักแม่เฮาเคียงเงาศรัทธา
กราบไหว้บูชา มาสู่ขวัญ
หนี่งฝันบ่ไกลสายแนน ฮักอื่นหมื่นแสนบ่เทียบแทนฮักของแม่
คิดฮอดฮักแท้ อุ่นไอดินกลิ่นความหลัง
คำร้อง / ทำนอง ศราวุธ ทุ่งขี้เหล็ก
เรียบเรียง สมศักดิ์ พิลารัตน์
เกริ่น
ความรักใดในโลกาหาเทียมเท่าที่แม่เราสู้ฟูมฟักนั่นรักแท้
แม่ถนอมกล่อมเกลาเฝ้าดูแล แม่ๆ ๆ คำแรกเราที่เว้าเป็น
ล่ะดวงตะเว็นโผล่ขอบฟ้าแม่ไปนาน้อไปไฮ่
แม่ได้ไข่มาหาแม่เอาปลามาป้อนตอนยังน้อยตั้งไข่คลาน
ล่ะฮู้จักหวานฮู้จักส้มใหญ่ย่อนกินน้อนมแม่
ฮู้จักคำว่าฮักแท้แม่เกินร้อยกว่าผู้ใด
ล่ะแม่เอ๋ยแม่ลูกเป็นคนขึ้นมาได้จนเติบใหญ่มีงานมีการ
คิดห่อมหวนคืนวัน คืนวัน... แม่ด่าตีแต่ยังน้อย
ล่ะยามใจถอยคึดเห็นหน้าเจ็บเป็นมา... คึดฮอด... แม่
ล่ะแม่ผมเอ๋ยลูกสู้ได้เด้อบ่แพ้...
ยอมือไหว้อธิษฐานบูชาคุณ... ว่าแม่เอ๋ย... ล่ะหน่า
โอ้ย... น้อ ว่าแม่เอ้ย
ว่าศรีๆ สู่ขวัญเอิ้น ทุกทางเดินที่ลูกหย่าง
เฮ็ดการใดที่ใจหวัง กะให้มาคูณมาค้ำ
สุดแผ่นดิน แผ่นน้ำ ที่เหยียบย่ำ ตามฮอยฝัน
อย่าให้มีภัยพาล พบสิ่งดีทุกแดนด้าว
ตะเว็นหนาว ดาวฮ้อน ความอาทร กะยังอุ่น กะยังอุ่น
เหมือนแววตา ดอกอาดูร ส่องมองมา ทุกเส้นทาง ลูกจร
คือจั่งหม่อนกับไหม สายใยใจผูกฮักจากอุทร
ยามลูกห่างหาย หัวใจแม่คงฮ่ำฮอน
ตั้งตารอลูกย้อนเมือเยี่ยมยาม
ในนามว่าความรักใด หาเทียบเปรียบได้ รักแท้ของแม่ฉัน
โอ้ย... น้อ ว่าแม่เอ้ย
หอมแผ่นดินในหาวห้วง ถามและทวงในความฝัน
หนุนตักแม่อยู่นอกชาน ตั้งแต่คราวเป็นเด็กน้อย
ลมพัดเย็นจ้อยๆ หอมข้าวจี่ดอกโฮยเกลือ
คิดฮอดทางคืนเมือ หอมกลิ่นนาดอกปลาปิ้ง
อุ่นเคยอิง คิงเคยคุ้น เฮือนเคยเนา แต่คราวหลังฝังสายแห่
คิดฮอดความฮักแท้ แม่เรานั้นนิรันดรแม่จ๋า
เบิ่งโค้งฟ้าหน้าแม่ลอยอยู่หล่องๆ เหมือนแม่เฝ้ามองลูกน้อยบ่ห่างตา
สู้งานผ่านเหงา มีฮักแม่เฮาเคียงเงาศรัทธา
กราบไหว้บูชา มาสู่ขวัญ
หนี่งฝันบ่ไกลสายแนน ฮักอื่นหมื่นแสนบ่เทียบแทนฮักของแม่
คิดฮอดฮักแท้ อุ่นไอดินกลิ่นความหลัง