คนมาจากดิน... บ่เคยลืมกลิ่นความจน
ถึงฟ้าบันดล..ให้เดินพ้นความเข็ญใจ
กี่ปีที่เราจากเงาบ้านนาสู่ฟ้าเมืองไกล
เสื้อร้อยเก้า ๆ กระเป๋าหนึ่งใบกับวุฒิ ม. ปลายยังจำได้ดี
ถึงในวันนี้สิ่งที่มีพออยู่สบาย
แรงที่เทไปส่งผลให้ยิ้มได้อีกที
แต่งตัวได้บ้างเดินห้างได้หน่อยเงินค้างบัญชี
ส่งทางบ้านส่งน้องเรียนดีแต่กลิ่นธุลีดินยังติดใจ
* ความสุขสบายบ่อาจละลายภาพในความจำ
ข้าวเหนียวส้มตำเป็นแขกประจำกับข้าวยามบ่าย
เมืองใหญ่เมืองนี้เป็นเวทีสู้ บ่ได้เป็นที่อยู่ของใคร
บ้านเฮาร่มเงาป่าไพร ยังเป็นจุดหมายที่ใจร่ำหา
**คนมาจากดิน บ่เคยลืมกลิ่นความจน
ยังจำผู้คนที่ดึงพ้นทางน้ำตา
กลิ่นหอมน้ำใจผู้เคยร่วมทนบนทางผ่านมา
ย้ำเตือนตลอดเวลา (ย้ำเตือนใจสาวดอกหญ้า)
ให้รู้ตัวว่าก้าวมาจากดิน
( ซ้ำ *, ** )
ถึงฟ้าบันดล..ให้เดินพ้นความเข็ญใจ
กี่ปีที่เราจากเงาบ้านนาสู่ฟ้าเมืองไกล
เสื้อร้อยเก้า ๆ กระเป๋าหนึ่งใบกับวุฒิ ม. ปลายยังจำได้ดี
ถึงในวันนี้สิ่งที่มีพออยู่สบาย
แรงที่เทไปส่งผลให้ยิ้มได้อีกที
แต่งตัวได้บ้างเดินห้างได้หน่อยเงินค้างบัญชี
ส่งทางบ้านส่งน้องเรียนดีแต่กลิ่นธุลีดินยังติดใจ
* ความสุขสบายบ่อาจละลายภาพในความจำ
ข้าวเหนียวส้มตำเป็นแขกประจำกับข้าวยามบ่าย
เมืองใหญ่เมืองนี้เป็นเวทีสู้ บ่ได้เป็นที่อยู่ของใคร
บ้านเฮาร่มเงาป่าไพร ยังเป็นจุดหมายที่ใจร่ำหา
**คนมาจากดิน บ่เคยลืมกลิ่นความจน
ยังจำผู้คนที่ดึงพ้นทางน้ำตา
กลิ่นหอมน้ำใจผู้เคยร่วมทนบนทางผ่านมา
ย้ำเตือนตลอดเวลา (ย้ำเตือนใจสาวดอกหญ้า)
ให้รู้ตัวว่าก้าวมาจากดิน
( ซ้ำ *, ** )