Δεν τον γνώριζε κανείς ήταν χάραμα θυμάμαι
Είχε πέσει μεσ' το δρόμο με την κούραση στον ώμο
Δεν τον γνώριζε κανείς ένας άγνωστος στο πλήθος
Ίσως ήταν στη ζωή του ένας φευγαλέος μύθος
Εγώ τον θεό μου τον θέλω αλήτη
τον θέλω να φεύγει τη νύχτα απ' το σπίτι
τον θέλω να λέει στον φόβο καλώς τον
μια κι άγνωστος είμαι σε πλήθος αγνώστων
Εγώ τον θεό μου τον θέλω αλήτη
τον θέλω να φεύγει για κάποιο ξενύχτι
τον θέλω να ρίχνει γροθιά το μαχαίρι
γιατί κι αν υπήρχα κανείς δε θα ξέρει
Δεν τον γνώριζε κανείς στο χλωμό το πρόσωπό του
καθρεφτίζονταν ο πόνος για το χάρτινο όνειρό του
Δεν τον γνώριζε κανείς, ήταν Αύγουστος θυμάμαι
κι όμως έτρεμε απ' το κρύο κι είχα αρχίσει να φοβάμαι
Είχε πέσει μεσ' το δρόμο με την κούραση στον ώμο
Δεν τον γνώριζε κανείς ένας άγνωστος στο πλήθος
Ίσως ήταν στη ζωή του ένας φευγαλέος μύθος
Εγώ τον θεό μου τον θέλω αλήτη
τον θέλω να φεύγει τη νύχτα απ' το σπίτι
τον θέλω να λέει στον φόβο καλώς τον
μια κι άγνωστος είμαι σε πλήθος αγνώστων
Εγώ τον θεό μου τον θέλω αλήτη
τον θέλω να φεύγει για κάποιο ξενύχτι
τον θέλω να ρίχνει γροθιά το μαχαίρι
γιατί κι αν υπήρχα κανείς δε θα ξέρει
Δεν τον γνώριζε κανείς στο χλωμό το πρόσωπό του
καθρεφτίζονταν ο πόνος για το χάρτινο όνειρό του
Δεν τον γνώριζε κανείς, ήταν Αύγουστος θυμάμαι
κι όμως έτρεμε απ' το κρύο κι είχα αρχίσει να φοβάμαι