Ήξερα ένα μικρό γυφτάκι
που 'μοιαζε με αραπάκι
κι είχε χρώμα καφετί
και μια φωνή
που όταν σου μιλούσε σε μεθούσε
κι όταν σ' ακουμπούσε
Είχε ένα γέλιο πεταχτό
και κάτι μάτια ένα βλέμμα
θ(ε)έ μου ήταν σα ψέμα
όταν σε κοιτούσε ή γελούσε σε μεθούσε
κι όταν σ' ακουμπούσε
Είν όμως καμμιά φορά που η ψυχή
κι η όραση δε θέλουν συμπίπτουν
και μονάχη η κάθε μια θέλει να δρα
και μες το μυαλό αντιδρά
η ανάποδη ιδέα που αντιφάσκει
Και έτσι τα σκουρόχρωμα αγγελάκια
η όραση τα βλέπει για γυφτάκια και δεν ξέρει
πως κάπου κάποιο αστέρι
τα νοίωθει και τα θέλει
μακριά τους υποφέρει
Κι έτσι βλέπω πάλι το γυφτάκι
και νομίζω πως μου κλείνει το ματάκι
και μου κάνει μια αγκαλιά
και μου δίνει δυο φιλιά ρουφηχτά στο λαιμό
και πάλι με χαϊδεύει
Και έχω μια μεγάλη υποψία
πως δεν ειν' η φαντασία
μα πως το γυφτάκι μου
ειναι ένας άγγελος με χρώμα καφετί
και με κοιτά ασκαρδαμυκτί
Και έτσι πια τα σκούρα αγγελάκια
που η όραση τα βλέπει για γυφτάκια
ξέρω να τα ξεχωρίζω
και σε κανένα δε χαρίζω
και πάντα ελπίζω μια ζωή μαζί τους να περνώ
Και η σκέψη μου καθώς σαλεύει
το σώμα μου γυρεύει
κοφτές ματιές να κλέβει
και πια δε τα μπερδεύει
γυφτάκια η αγγέλους
η σκέψη δραπετεύει
Ήξερα ένα μικρό γυφτάκι
που μοιαζε με αραπάκι
ανοικτό σοκολάτι
κι είχε μια φωνή μαγική
που 'μοιαζε με αραπάκι
κι είχε χρώμα καφετί
και μια φωνή
που όταν σου μιλούσε σε μεθούσε
κι όταν σ' ακουμπούσε
Είχε ένα γέλιο πεταχτό
και κάτι μάτια ένα βλέμμα
θ(ε)έ μου ήταν σα ψέμα
όταν σε κοιτούσε ή γελούσε σε μεθούσε
κι όταν σ' ακουμπούσε
Είν όμως καμμιά φορά που η ψυχή
κι η όραση δε θέλουν συμπίπτουν
και μονάχη η κάθε μια θέλει να δρα
και μες το μυαλό αντιδρά
η ανάποδη ιδέα που αντιφάσκει
Και έτσι τα σκουρόχρωμα αγγελάκια
η όραση τα βλέπει για γυφτάκια και δεν ξέρει
πως κάπου κάποιο αστέρι
τα νοίωθει και τα θέλει
μακριά τους υποφέρει
Κι έτσι βλέπω πάλι το γυφτάκι
και νομίζω πως μου κλείνει το ματάκι
και μου κάνει μια αγκαλιά
και μου δίνει δυο φιλιά ρουφηχτά στο λαιμό
και πάλι με χαϊδεύει
Και έχω μια μεγάλη υποψία
πως δεν ειν' η φαντασία
μα πως το γυφτάκι μου
ειναι ένας άγγελος με χρώμα καφετί
και με κοιτά ασκαρδαμυκτί
Και έτσι πια τα σκούρα αγγελάκια
που η όραση τα βλέπει για γυφτάκια
ξέρω να τα ξεχωρίζω
και σε κανένα δε χαρίζω
και πάντα ελπίζω μια ζωή μαζί τους να περνώ
Και η σκέψη μου καθώς σαλεύει
το σώμα μου γυρεύει
κοφτές ματιές να κλέβει
και πια δε τα μπερδεύει
γυφτάκια η αγγέλους
η σκέψη δραπετεύει
Ήξερα ένα μικρό γυφτάκι
που μοιαζε με αραπάκι
ανοικτό σοκολάτι
κι είχε μια φωνή μαγική