Ref: Nie znam już takich słów, aby móc być z tobą znów.
Nie chcę już wierzyć w cud, bo wiem, że szkoda czasu.
Mówią mi: nie trać sił, bo z tego już nie będzie nic.
Bo z tego już nie będzie nic, nie będzie nic już więcej...
1. Uczucia zagubiłem, utraciłem to, co piękne.
Może na szczęście nigdy nie było wieczne.
Nigdy nie będę już śnić o tym, by ponaprawiać błędy;
Nie będę szukać chwil - tych, które odeszły.
Teraz wiem, że nigdy się nie złamię już więcej;
s***ek to szczęście, gdy z kamienia mam serce.
Nagle zawiodła pamięć, zgubiłem gdzieś wspomnienia;
Miłość to piękne uczucie - zwłaszcza gdy jej nie ma!
Od teraz muszę iść, muszę żyć bez uczuć dalej;
To, co jest popiołem kiedyś było żarem
I niech to już tak zostanie.
Niech to już zostanie, bo tak lepiej;
Mam już święty spokój, wolę żyć bez Ciebie.
Teraz telefon milczy, skasowane wiadomości;
Nie uwierzę już nigdy nawet szczerej miłości.
Jestem sam i tylko jedna myśl porusza:
Jak zaufać teraz komuś, skoro anioł mnie oszukał?
Ref.
2. Stoję samotnie pośród tłumu, zostałem z niczym - bez uczuć;
Jak coś poczuć, gdy serce milczy?
Dziś widziałem zbyt wiele, o jeden obraz za dużo;
Dla Ciebie nie mam już miejsca, gdy marzenia się kruszą.
Wiesz, stoję sam między szeptem a ciszą;
Wiesz jak to jest gdy się myśli kołyszą w głowie,
Która nie chce już tego, co było;
Być nie wywołaną kliszą; dla mnie - jesteś ciszą,
Która usypia mnie, gdy próbuję powstać;
Męczy mnie, zabija, gdy nie zamierzam poddać się.
Stoisz obok, ale jakby Cię nie było;
Zapomniałem o tobie, nawet jeśli byłaś słodką chwilą.
Stoję sam, tak bez uczuć, wiesz,
Które zgasiłem właśnie, ugasiłam wszystkie je.
Najłatwiej będzie po prostu nie rozmawiać,
Zamykam rozdział ten; z mego życia spadaj...
Ref.
Tak, nie będzie nic już więcej, wiesz?
autor słów utworu: Bartas & Ignac
kompozytor: Bartas
Nie chcę już wierzyć w cud, bo wiem, że szkoda czasu.
Mówią mi: nie trać sił, bo z tego już nie będzie nic.
Bo z tego już nie będzie nic, nie będzie nic już więcej...
1. Uczucia zagubiłem, utraciłem to, co piękne.
Może na szczęście nigdy nie było wieczne.
Nigdy nie będę już śnić o tym, by ponaprawiać błędy;
Nie będę szukać chwil - tych, które odeszły.
Teraz wiem, że nigdy się nie złamię już więcej;
s***ek to szczęście, gdy z kamienia mam serce.
Nagle zawiodła pamięć, zgubiłem gdzieś wspomnienia;
Miłość to piękne uczucie - zwłaszcza gdy jej nie ma!
Od teraz muszę iść, muszę żyć bez uczuć dalej;
To, co jest popiołem kiedyś było żarem
I niech to już tak zostanie.
Niech to już zostanie, bo tak lepiej;
Mam już święty spokój, wolę żyć bez Ciebie.
Teraz telefon milczy, skasowane wiadomości;
Nie uwierzę już nigdy nawet szczerej miłości.
Jestem sam i tylko jedna myśl porusza:
Jak zaufać teraz komuś, skoro anioł mnie oszukał?
Ref.
2. Stoję samotnie pośród tłumu, zostałem z niczym - bez uczuć;
Jak coś poczuć, gdy serce milczy?
Dziś widziałem zbyt wiele, o jeden obraz za dużo;
Dla Ciebie nie mam już miejsca, gdy marzenia się kruszą.
Wiesz, stoję sam między szeptem a ciszą;
Wiesz jak to jest gdy się myśli kołyszą w głowie,
Która nie chce już tego, co było;
Być nie wywołaną kliszą; dla mnie - jesteś ciszą,
Która usypia mnie, gdy próbuję powstać;
Męczy mnie, zabija, gdy nie zamierzam poddać się.
Stoisz obok, ale jakby Cię nie było;
Zapomniałem o tobie, nawet jeśli byłaś słodką chwilą.
Stoję sam, tak bez uczuć, wiesz,
Które zgasiłem właśnie, ugasiłam wszystkie je.
Najłatwiej będzie po prostu nie rozmawiać,
Zamykam rozdział ten; z mego życia spadaj...
Ref.
Tak, nie będzie nic już więcej, wiesz?
autor słów utworu: Bartas & Ignac
kompozytor: Bartas