Abstract en met tact heb ik een stijl gepakt
en verkapt en vertakt zodat mijn peil niet zakt,
dus pak je s*** maar in, d'r zit geen pit meer in,
want als ik dit begin, komt er geen s*** meer in.
Het gebied van taal, ik houd niet van kaal
maar sta niet voor paal als ik mijn lied verhaal
in deze rap-rijmstijl, want ik heb mijn stijl
uit een vette rhyme-file als ik een vette rijm keil -- geil --.
Het verbaal verhaal kan beginnen,
ik verwoord de woorden en verzin de zinnen,
die we deden, en ik tevreden kan ontleden,
om de rede van een zinsnede te ontkleden.
En besproei de radio met een napalm walm,
want als ik een neus voor hits had dan was ik wel een zalm,
dus kalm, mijn s*** ontstond onder de grond,
want ook zonder die stront kom ik bijzonder goed rond.
Dus slaag je slag, vandaag de dag
en ik graaf je graf, als ik jou graag mag.
Ik schep nu het zand in overmoed,
want bij eb is er strand in overvloed.
Goed, je hebt hoop op een leven na de dood
maar is het dan niet idioot om dood te gaan kloot!?
Wel, of je nu verkeerd verkeert of wordt vereerd,
dood wordt je ten zeerste meer gewaardeerd.
Wat een zorgen maar ach, morgen komt weer een dag,
dat je deze dorre dag niet meer verzorgen mag.
De dope waar ik op hoop die droop en kroop
laat en mondjesmaat van de straat.
De pessimist verwijt de ketel wel dat ie zwart ziet,
maar jij praat over de finish
als je nog niet eens een start ziet?
Maak een goeie A en praat dan over B.
De O.P. deed C-D, en wij gaan door met E.
Hallo aarde hebben wij contact?
Of is deze tact voor jullie nog te abstract?
Denk maar na, ik dacht je voor,
ga maar na, ik ging je voor.
Doe maar na ik deed je voor
hoe deze thor het beetje voor
beetje voor elkaar kreeg, dat jij me aankeek,
naspreekt, nadeed, uiteindelijk nakeek
en afzag, want ik neem een afslag
waar ik zelf afmag, en zo m'n eigen levensweg afrag.
Want de weg des levens loopt altijd dood,
alleen diegenen die afwijken zijn voor altijd groot
en oneindig, maar wat is daarvan dan de zin?
Want iets dat oneindig is heeft dan toch geen begin?
En iets wat niet begint heeft dan toch ook geen einde?
Is oneindigheid niets, of is niets oneindig?
Fok it!, soms denk ik 'nu denk ik iets'
maar als ik daar dan over nadenk denk ik eigenlijk niets.
Het is net als dat je droomt dat je ligt te dromen
denkend dat je alles door hebt, lig je toch volkomen *
hulpeloos te slapen in de realiteit,
terwijl een wereld van gedachtes jouw ware leven lijdt.
Dus meeloper, jij bent pas een echte meeloper,
als je met anti-meelopers mee gaat lopen
door te zeggen dat je mede-meelopers meelopen
en zo open op respect van hun voorlopers hopen.
Dit is de tijd -- tijd -- van orginaliteit -- teit --
en creativiteit -- teit -- en vaardigheid,
die deze tijd bevrijdt -- vrijdt -- van criminaliteit -- teit --
en negativiteit en onzekerheid.
Dus strijd, voor jezelf en een perfecte omgeving,
want jouw directe omgeving is jouw directe beleving.
Het gaat er inderdaad om dat jij erbij stilstaat,
dat jij nou stilstaat, en de tijd maar doorgaat!
De zin van deze zinnen kan jij nimmer meer verzinnen,
want ik had ze al verzonnen en ik ben binnen!
Hallo aarde hebben wij contact?
Of is deze tact voor jullie nog te abstract?
Echte pijn
Dit is voor de mensen die echte pijn kennen
en moeilijk aan het doodgewone leven kunnen wennen.
Dit is voor degene die weet wat echte pijn is,
voor wie het leven niet altijd even fijn is.
Dit is een moeilijke tekst om te schrijven,
maar ik moet een aantal zinnen uit m'n hoofd verdrijven.
Sommige mensen zijn nooit echt tevreden,
dat komt omdat ze nooit echt hebben geleden.
Maar ken jij wel die echte pijn,
dan is het nog moeilijker om gelukkig te zijn.
Maar ja, ons gesprek heeft mij diep geraakt,
en mijn brein heeft weer eens overuren gemaakt.
En gekraakt, door wat je me hebt verteld,
ik blijf versteld van onnodig geweld.
En machtsmisbruik, leugens en incest,
en dreigementen en hoe in en in slecht
Mensen of eigenlijk monsters kunnen zijn,
pijn wordt in stand gehouden door pijn.
En iedereen maar zeggen hoe gek je bent,
ik denk dat niemand jou dan echt goed kent.
Want wat jij allemaal hebt meegemaakt,
had de meeste mensen echt gestoord gemaakt.
Je vecht wel dagelijks tegen die val in de put
maar je bent tenminste niet zo'n oppervlakkige trut.
Fok al die hulp en psychiaters,
zogenaamde vrienden en mooi-weer-praters.
Wat jij nodig hebt als het van binnen woelt,
is iemand die weet hoe jij je echt voelt.
Iemand waarmee je pas echt kan praten,
waarmee je bijna alles kan doen en laten.
Waarop je kan bouwen en vertrouwen,
zonder dat ze je ziel als een kaart openvouwen.
Want zo'n kaart moet je kunnen lezen,
en om hem te lezen dan moest je er wezen.
Daarom kunnen zij jou niet begrijpen
en vinden ze jou een opvliegende leipe.
Ze doen maar of hun de normalen zijn!
Ze doen maar of hun de normalen zijn!
Maar niemand van die domme oppervlakkig sukkels,
die weet ene s*** van echte pijn.
En ze hadden er ook nooit willen zijn.
En ze hadden er ook nooit willen zijn.
Dus noem voortaan je malle moer maar gek,
dus kom naar die hel en voel die pijn!
Ik zeg je dit, omdat je nu nog leeft,
dat er altijd iemand is die om je geeft.
Dus ga het asjeblieft niet weer proberen,
want alleen je vrienden zullen ervan leren.
Juist degene die jou zover hebben gebracht,
zullen zeggen zie je wel ik had het altijd al gedacht.
Dus laat iedereen maar zeggen dat je gek bent,
want er is altijd iemand die je echt kent.
Echte pijn is niet in woorden uit te drukken,
maar helaas kunnen te veel mensen hun woorden alleen in pijn uitdrukken,
word zelf niet een van hun.
en verkapt en vertakt zodat mijn peil niet zakt,
dus pak je s*** maar in, d'r zit geen pit meer in,
want als ik dit begin, komt er geen s*** meer in.
Het gebied van taal, ik houd niet van kaal
maar sta niet voor paal als ik mijn lied verhaal
in deze rap-rijmstijl, want ik heb mijn stijl
uit een vette rhyme-file als ik een vette rijm keil -- geil --.
Het verbaal verhaal kan beginnen,
ik verwoord de woorden en verzin de zinnen,
die we deden, en ik tevreden kan ontleden,
om de rede van een zinsnede te ontkleden.
En besproei de radio met een napalm walm,
want als ik een neus voor hits had dan was ik wel een zalm,
dus kalm, mijn s*** ontstond onder de grond,
want ook zonder die stront kom ik bijzonder goed rond.
Dus slaag je slag, vandaag de dag
en ik graaf je graf, als ik jou graag mag.
Ik schep nu het zand in overmoed,
want bij eb is er strand in overvloed.
Goed, je hebt hoop op een leven na de dood
maar is het dan niet idioot om dood te gaan kloot!?
Wel, of je nu verkeerd verkeert of wordt vereerd,
dood wordt je ten zeerste meer gewaardeerd.
Wat een zorgen maar ach, morgen komt weer een dag,
dat je deze dorre dag niet meer verzorgen mag.
De dope waar ik op hoop die droop en kroop
laat en mondjesmaat van de straat.
De pessimist verwijt de ketel wel dat ie zwart ziet,
maar jij praat over de finish
als je nog niet eens een start ziet?
Maak een goeie A en praat dan over B.
De O.P. deed C-D, en wij gaan door met E.
Hallo aarde hebben wij contact?
Of is deze tact voor jullie nog te abstract?
Denk maar na, ik dacht je voor,
ga maar na, ik ging je voor.
Doe maar na ik deed je voor
hoe deze thor het beetje voor
beetje voor elkaar kreeg, dat jij me aankeek,
naspreekt, nadeed, uiteindelijk nakeek
en afzag, want ik neem een afslag
waar ik zelf afmag, en zo m'n eigen levensweg afrag.
Want de weg des levens loopt altijd dood,
alleen diegenen die afwijken zijn voor altijd groot
en oneindig, maar wat is daarvan dan de zin?
Want iets dat oneindig is heeft dan toch geen begin?
En iets wat niet begint heeft dan toch ook geen einde?
Is oneindigheid niets, of is niets oneindig?
Fok it!, soms denk ik 'nu denk ik iets'
maar als ik daar dan over nadenk denk ik eigenlijk niets.
Het is net als dat je droomt dat je ligt te dromen
denkend dat je alles door hebt, lig je toch volkomen *
hulpeloos te slapen in de realiteit,
terwijl een wereld van gedachtes jouw ware leven lijdt.
Dus meeloper, jij bent pas een echte meeloper,
als je met anti-meelopers mee gaat lopen
door te zeggen dat je mede-meelopers meelopen
en zo open op respect van hun voorlopers hopen.
Dit is de tijd -- tijd -- van orginaliteit -- teit --
en creativiteit -- teit -- en vaardigheid,
die deze tijd bevrijdt -- vrijdt -- van criminaliteit -- teit --
en negativiteit en onzekerheid.
Dus strijd, voor jezelf en een perfecte omgeving,
want jouw directe omgeving is jouw directe beleving.
Het gaat er inderdaad om dat jij erbij stilstaat,
dat jij nou stilstaat, en de tijd maar doorgaat!
De zin van deze zinnen kan jij nimmer meer verzinnen,
want ik had ze al verzonnen en ik ben binnen!
Hallo aarde hebben wij contact?
Of is deze tact voor jullie nog te abstract?
Echte pijn
Dit is voor de mensen die echte pijn kennen
en moeilijk aan het doodgewone leven kunnen wennen.
Dit is voor degene die weet wat echte pijn is,
voor wie het leven niet altijd even fijn is.
Dit is een moeilijke tekst om te schrijven,
maar ik moet een aantal zinnen uit m'n hoofd verdrijven.
Sommige mensen zijn nooit echt tevreden,
dat komt omdat ze nooit echt hebben geleden.
Maar ken jij wel die echte pijn,
dan is het nog moeilijker om gelukkig te zijn.
Maar ja, ons gesprek heeft mij diep geraakt,
en mijn brein heeft weer eens overuren gemaakt.
En gekraakt, door wat je me hebt verteld,
ik blijf versteld van onnodig geweld.
En machtsmisbruik, leugens en incest,
en dreigementen en hoe in en in slecht
Mensen of eigenlijk monsters kunnen zijn,
pijn wordt in stand gehouden door pijn.
En iedereen maar zeggen hoe gek je bent,
ik denk dat niemand jou dan echt goed kent.
Want wat jij allemaal hebt meegemaakt,
had de meeste mensen echt gestoord gemaakt.
Je vecht wel dagelijks tegen die val in de put
maar je bent tenminste niet zo'n oppervlakkige trut.
Fok al die hulp en psychiaters,
zogenaamde vrienden en mooi-weer-praters.
Wat jij nodig hebt als het van binnen woelt,
is iemand die weet hoe jij je echt voelt.
Iemand waarmee je pas echt kan praten,
waarmee je bijna alles kan doen en laten.
Waarop je kan bouwen en vertrouwen,
zonder dat ze je ziel als een kaart openvouwen.
Want zo'n kaart moet je kunnen lezen,
en om hem te lezen dan moest je er wezen.
Daarom kunnen zij jou niet begrijpen
en vinden ze jou een opvliegende leipe.
Ze doen maar of hun de normalen zijn!
Ze doen maar of hun de normalen zijn!
Maar niemand van die domme oppervlakkig sukkels,
die weet ene s*** van echte pijn.
En ze hadden er ook nooit willen zijn.
En ze hadden er ook nooit willen zijn.
Dus noem voortaan je malle moer maar gek,
dus kom naar die hel en voel die pijn!
Ik zeg je dit, omdat je nu nog leeft,
dat er altijd iemand is die om je geeft.
Dus ga het asjeblieft niet weer proberen,
want alleen je vrienden zullen ervan leren.
Juist degene die jou zover hebben gebracht,
zullen zeggen zie je wel ik had het altijd al gedacht.
Dus laat iedereen maar zeggen dat je gek bent,
want er is altijd iemand die je echt kent.
Echte pijn is niet in woorden uit te drukken,
maar helaas kunnen te veel mensen hun woorden alleen in pijn uitdrukken,
word zelf niet een van hun.