Text: Albrecht Johannsen
Eenhärng läit ål un're tweege,
åål da latje föögle sweege,
än e nåcht kamt glik;
Schööli ääder huuge räide
sleept e wäil deer aw e näide
bai e samerdik.
Mäge doonse ouert wååder,
ånerte san trååt foont slååder,
roui silt jü swuun.
Önj e wiichle ööle kuie,
än da fladermüs da snuie
am e hiletuun.
Nint tu hiir'n foon läis än doowen,
än di moune smeelt foon boowen
önj dåt wååderpäil;
ninte jart ham önj da bleese -
dåt as samers eenhärngsfreese
bai e swuunewäil.
Eenhärng läit ål un're tweege,
åål da latje föögle sweege,
än e nåcht kamt glik;
Schööli ääder huuge räide
sleept e wäil deer aw e näide
bai e samerdik.
Mäge doonse ouert wååder,
ånerte san trååt foont slååder,
roui silt jü swuun.
Önj e wiichle ööle kuie,
än da fladermüs da snuie
am e hiletuun.
Nint tu hiir'n foon läis än doowen,
än di moune smeelt foon boowen
önj dåt wååderpäil;
ninte jart ham önj da bleese -
dåt as samers eenhärngsfreese
bai e swuunewäil.