Χουλιγκάνοι Lyrics

Πλήρωσες να μπεις, και κοιτάς μ' ορθάνοιχτο στόμα
φλόγες να χουν ζώσει τον στίβο και πού είσαι ακόμα,
σμήνη να φτεροκοπάνε στα μεγάφωνα
και να σκάνε οβίδες κάτω απ' τις κερκίδες.
Τρίβεις τα γυαλιά, σαν τους μύστες μιας εξουσίας
που 'χει φόβο του άγνωστου, κι άδεια οπλοφορίας,
κι απ' τις σιδερένιες σχάρες μας τραβάει σκυφτή
για τον άγνωστό της, τον ιδιωτικό της.

Όπως οι τυφλοί, δε ζητάμε άλλο απ' τη μέρα
άλλο απ' ό,τι οι έγκλειστοι έναν κόσμο πιο πέρα,
δώσ' μας το αίμα των χειλιών-σου, με τη γλώσσα σου
κόντρα ή καραμπόλα δώσ' τα όλα για όλα.
Έχει τραυματίες η άσφαλτος εδώ πέρα
ρόδες που γυρίζουν ανάστροφα στον αέρα,
και τυλίγοντας τα πάντα να η άβυσσος
σαν λευκή οθόνη, που μας φανερώνει.

Μα δεν είν' αντίκρυ κανένα πλάσμα δικό μας
μόνο τα φορεία πλευρίζουν στο βουητό μας.
Έστρεψες το πρόσωπό σου δεν μας γνώριζες,
μα ένιωθες μπλεγμένος, σαν δαιμονισμένος.
Πώς να μοιάζει τάχα ο εαυτός μας ο τσακισμένος
στη ματιά εκεινού που μας βλέπει, μα όχι σαν ξένος;
Δίχως το καθρέφτισμά του, θα 'μασταν φριχτοί
σαν τη βία των γύρω, φριχτός κι εσύ
ψόφιε θεατή, σ' ένα θέαμα στείρο.