Pan Bóg wszechmogący, królujący z wieka,
Raczył na swój święty kształt stworzyć człowieka,
Nad wszytko stworzenie barzo spaniałego,
Aby znał i chwalił Pana Boga swego.
A wnet mu djabeł zajrzał takiej szcześliwości,
Zwiódł go nieślachetnik z swej wielkiej chytrości,
Iż nad wolą Pana, Stworzyciela swego,
Nędzny owoc z drzewa jadł zakazanego.
Wszak Pan lutościwy jego nie przebaczył,
Ale go z łaski swej sam pocieszyć raczył,
Obiecał nasienie niewieście darować,
Co miało wszytkę moc djabelską popsować.
Że się z ich potomstwa ma dziecię narodzić,
Co ma czarta złego mocą swą pochodzić,
Śmierć wieczną, świat, piekło jak możny Pan skrócić,
A nam wieczny żywot stracony przywrócić.
Otóż się narodził Krystus obiecany,
Syn Boga żywego, Pan nad wszemi pany,
Ono wieczne słowo nam się ciałem zstało,
Aby Ojcu za nas dosyć udziałało.
O niezmierzonyżeś, Boże, w swej miłości,
Iżeś tak przebaczył naszych wszeteczności,
Bo dla przyrodzenia naszego krewkiego
Dałeś na świat Syna swego namilszego.
Przeto, miły Ojcze, my dziateczki twoje
Wołamy do ciebie w te-to niepokoje,
Raczże nas wysłuchać przez Synaczka swego,
Wszakeś nam obiecał wszytko dać dla niego.
A potym żebyśmy też wszyscy społecznie
W niebieskiej radości królowali wiecznie
Z tobą, wiecznym Bogiem, i z Krystusem Panem,
Także z d****m Świętym. Daj to, Boże. Amen.
Raczył na swój święty kształt stworzyć człowieka,
Nad wszytko stworzenie barzo spaniałego,
Aby znał i chwalił Pana Boga swego.
A wnet mu djabeł zajrzał takiej szcześliwości,
Zwiódł go nieślachetnik z swej wielkiej chytrości,
Iż nad wolą Pana, Stworzyciela swego,
Nędzny owoc z drzewa jadł zakazanego.
Wszak Pan lutościwy jego nie przebaczył,
Ale go z łaski swej sam pocieszyć raczył,
Obiecał nasienie niewieście darować,
Co miało wszytkę moc djabelską popsować.
Że się z ich potomstwa ma dziecię narodzić,
Co ma czarta złego mocą swą pochodzić,
Śmierć wieczną, świat, piekło jak możny Pan skrócić,
A nam wieczny żywot stracony przywrócić.
Otóż się narodził Krystus obiecany,
Syn Boga żywego, Pan nad wszemi pany,
Ono wieczne słowo nam się ciałem zstało,
Aby Ojcu za nas dosyć udziałało.
O niezmierzonyżeś, Boże, w swej miłości,
Iżeś tak przebaczył naszych wszeteczności,
Bo dla przyrodzenia naszego krewkiego
Dałeś na świat Syna swego namilszego.
Przeto, miły Ojcze, my dziateczki twoje
Wołamy do ciebie w te-to niepokoje,
Raczże nas wysłuchać przez Synaczka swego,
Wszakeś nam obiecał wszytko dać dla niego.
A potym żebyśmy też wszyscy społecznie
W niebieskiej radości królowali wiecznie
Z tobą, wiecznym Bogiem, i z Krystusem Panem,
Także z d****m Świętym. Daj to, Boże. Amen.