Het kerkhof Lyrics

Ik zoek de rust van een kist,
van een lange houten kist,
in een hoekje van het kerkhof waar geen tuinman komt,
waar m'n botten stil verrotten en de tijd verstomt,
zonder drank en sigaretten, met wat maden en een mol,
zonder werk om op te letten: 'k maak mijn eigen kist wel vol.
En jij komt nooit langs m'n zerk,
want m'n vlees was zwak, maar m'n botten zijn vast sterk
en de kans bestaat dat dan het deksel opengaat
en dan zal ik weer vergeten dat ik rust zocht in een kist.

Ik zoek de rust van een kist,
van een dorre houten kist,
waar ik stil kan overdenken wat ik hier niet kan,
met een paar ogen die verdrogen in m'n hersenpan.
Zonder ooit te hoeven eten, zonder lach en zonder traan
en gerust te kunnen weten: 'k hou dit nachthemd altijd aan.
En jij komt nooit langs m'n graf,
want zonder 't te weten word je m'n grootste straf
en dan kan 't heel goed dat ik gewoon naar boven moet
en dan zal ik weer vergeten dat ik rust zocht in een kist.
Ik zoek de rust van een kist,
van een sobere houten kist,
onder een spotvogel die in een treurwilg 'Feuille morte' zingt,
z'n neus gesloten met z'n poot, omdat het lijk nog stinkt.
Zonder oorlog, zonder vrede, zonder moraal, zonder moreel,
met m'n afgevallen leden en m'n tanden in m'n keel.
En jij, kom jij ooit in nood,
dan heb je mij altijd nog ook al ben ik dood,
want omdat jij het bent staat in m'n testament,
dat je de rotzooi mag verkopen aan een medische student.