Ακριβό μου διθέσιο
καλό μου αμάξι
που περνάς
απ' τ' απαίσιο ξυστά
κινητήρα και πλαίσιο
στα ΄χω πειράξει
για να τη βγεις πιο μπροστά.
Τη στιγμή που σ' αγόραζα
για να τριπάρω
το κενό μου εξαγόραζα δειλά
την καρδούλα που χώριζα
ίσως να πάρω
σ' άλλη ζωή, πιο καλά.
Μη με πας απ' το σπίτι, τ' ακούς
στο Θεό να με πας.
Μυρωδιά καταλύτη,
εσύ μοναχά μ' αγαπάς.
Α ρε χρόνε αλήτη
που ανθρώπους κι
αγάπες σκορπάς.
Μη με φέρνετε σπίτι - τ' ακούς.
Κάπου αλλού να με πας.
Στον λευκό σου αερόσακο
θα ξαγρυπνήσω
μ' αφημένο το πρόσωπο σκοπιά
Σ' ένα πάρκινγκ απρόσωπο
θ' αποφασίσω
ποιον εαυτό θα 'χω πια.
Θα γυαλίζουν οι ζάντες σου
με το φεγγάρι.
Δοκιμή στις αβάντες σου μικρό.
Το μηδέν στο διακόσια μας
ποιος θα το πάρει
μ' όλη τη γη στο φτερό.
καλό μου αμάξι
που περνάς
απ' τ' απαίσιο ξυστά
κινητήρα και πλαίσιο
στα ΄χω πειράξει
για να τη βγεις πιο μπροστά.
Τη στιγμή που σ' αγόραζα
για να τριπάρω
το κενό μου εξαγόραζα δειλά
την καρδούλα που χώριζα
ίσως να πάρω
σ' άλλη ζωή, πιο καλά.
Μη με πας απ' το σπίτι, τ' ακούς
στο Θεό να με πας.
Μυρωδιά καταλύτη,
εσύ μοναχά μ' αγαπάς.
Α ρε χρόνε αλήτη
που ανθρώπους κι
αγάπες σκορπάς.
Μη με φέρνετε σπίτι - τ' ακούς.
Κάπου αλλού να με πας.
Στον λευκό σου αερόσακο
θα ξαγρυπνήσω
μ' αφημένο το πρόσωπο σκοπιά
Σ' ένα πάρκινγκ απρόσωπο
θ' αποφασίσω
ποιον εαυτό θα 'χω πια.
Θα γυαλίζουν οι ζάντες σου
με το φεγγάρι.
Δοκιμή στις αβάντες σου μικρό.
Το μηδέν στο διακόσια μας
ποιος θα το πάρει
μ' όλη τη γη στο φτερό.