Kleane fant eg fram i går de ligge varme og gode på badegolvet. Då eg våkna va klokko allerede seks eg fór opp å tenkte, den klokko he ikkje ringt. Dar va enno mørkt utforbi men tio flyge så eg måtte bare hanga i..
For avtalen va at klokko ellve sko eg bli henta, meg å Ingrid Evje sko te byen.
På kjykkene glei ei tynne kneipbrødsjeva rett ner å eg vaste opp i ein fart ittepå, for det e så godt å veda at når eg kjeme heim e dar ingen skitne kjørla. Klokko halv åtte knepte eg den siste knappen i kåbo å va klar te å gå
Avtalen va at klokko ellve sko eg bli henta, meg å Ingrid Evje sko te byen. Me pleie ta okke ein tur, ei gong i månen, meg å Ingrid Evje.
Eg va regelmessig bårte i vinduet og kikte ifrå åtte te halv ti. Gjekk ikkje glipp av et einaste menneskje ellar bil så straug forbi. Sjekte håndvesko å la i et nytt tørkle, kikte på klokko å tenkte: Jenna Ingrid he gløymt det!
Og fem øve halv ellve då ringte eg, får då lurte eg på kor hu blei av, men ingen tog telefonen. Å det fysta så slo meg va: Kan hu ha kjørt uden meg? Det konne eg ikkje forstå så eg skjynde meg å låsa døro å begynde å gå
Med fire bærepåsa med tomflaske småsprang eg neriøno veien. Å då Ingrid kom hadde eg røe kinna å va gode å svette, men eg ga o et smil å sa: "Der va du endelig!"
Avtalen va at klokko ellve sko eg bli henta, meg og Ingrid Evje sko te byen. Me pleie ta okke ein tur ei gong i månen meg å Ingrid Evje.
tønes (C) nov/des 98
For avtalen va at klokko ellve sko eg bli henta, meg å Ingrid Evje sko te byen.
På kjykkene glei ei tynne kneipbrødsjeva rett ner å eg vaste opp i ein fart ittepå, for det e så godt å veda at når eg kjeme heim e dar ingen skitne kjørla. Klokko halv åtte knepte eg den siste knappen i kåbo å va klar te å gå
Avtalen va at klokko ellve sko eg bli henta, meg å Ingrid Evje sko te byen. Me pleie ta okke ein tur, ei gong i månen, meg å Ingrid Evje.
Eg va regelmessig bårte i vinduet og kikte ifrå åtte te halv ti. Gjekk ikkje glipp av et einaste menneskje ellar bil så straug forbi. Sjekte håndvesko å la i et nytt tørkle, kikte på klokko å tenkte: Jenna Ingrid he gløymt det!
Og fem øve halv ellve då ringte eg, får då lurte eg på kor hu blei av, men ingen tog telefonen. Å det fysta så slo meg va: Kan hu ha kjørt uden meg? Det konne eg ikkje forstå så eg skjynde meg å låsa døro å begynde å gå
Med fire bærepåsa med tomflaske småsprang eg neriøno veien. Å då Ingrid kom hadde eg røe kinna å va gode å svette, men eg ga o et smil å sa: "Der va du endelig!"
Avtalen va at klokko ellve sko eg bli henta, meg og Ingrid Evje sko te byen. Me pleie ta okke ein tur ei gong i månen meg å Ingrid Evje.
tønes (C) nov/des 98