Shtil' - veter molchit
Upal beloj chajkoj na dno
Shtil' - nash korabl' zabyt
Odin, v mire skovannom snom...
Mezhdu vseh vremen
Bez imen i lic
My uzhe ne zhdem,
Chto prosnetsia briz!
Shtil' - shodim s uma
Zhara pahnet chernoj smoloj
Smert' odnogo lish' nuzhna
I my, my vernemsia domoj!
Ego krov' i plot'
vnov' nasytit nas
A za smert' emu
Mozhet, Bog vozdast!
Chto nas zhdet, more hranit molchan'e
Zhazhda zhit' sushit serdca do dna
Tol'ko zhizn' zdes' nichego ne stoit
Zhizn' drugih, no ne tvoia!
Net, grom ne grianul s nebes
Kogda pili krov' kak zver'e
No nesterpimym stal blesk
Kresta, chto my I Uzhnym zovem...
I v poslednij mig
Podnialas' volna,
I razdalsia krik:
Vperedi Zemlia!
Polish Version:
Spokój - wiatr zamilkł
Upadł na dno jak biała mewa
Spokój - nasz statek został zapomniany
Sami, w świecie stworzonym ze snów
Po wsze czasy
Bez imion i twarzy
Nie czekamy już dłużej
Na bryzę, która nas obudzi
Spokój - popadamy w obłęd
Ciepło pachnie jak czarne powstanie
Tylko jeden z nas musi umrzeć
I my, my powrócimy do domu
Jego krew i mięso
Znów nasyci nas
A za jego śmierć
Może Bóg go nagrodzi
Co nas czeka, morze milczy
Pragnienie życia sprowadza serce na dno
Ale życie nic tu nie jest warte
Życie innych, ale nie twoje
Nie, piorun nie udzerzył z nieba
Gdy piliśmy krew jak dzikie bestie
Ale jasność stała się nie do zniesienia
Krzyża, którego zwiemy Południowym
I podczas ostatniej chwili
Nadeszła fala
I rozległ się krzyk:
Ląd przed nami!
Upal beloj chajkoj na dno
Shtil' - nash korabl' zabyt
Odin, v mire skovannom snom...
Mezhdu vseh vremen
Bez imen i lic
My uzhe ne zhdem,
Chto prosnetsia briz!
Shtil' - shodim s uma
Zhara pahnet chernoj smoloj
Smert' odnogo lish' nuzhna
I my, my vernemsia domoj!
Ego krov' i plot'
vnov' nasytit nas
A za smert' emu
Mozhet, Bog vozdast!
Chto nas zhdet, more hranit molchan'e
Zhazhda zhit' sushit serdca do dna
Tol'ko zhizn' zdes' nichego ne stoit
Zhizn' drugih, no ne tvoia!
Net, grom ne grianul s nebes
Kogda pili krov' kak zver'e
No nesterpimym stal blesk
Kresta, chto my I Uzhnym zovem...
I v poslednij mig
Podnialas' volna,
I razdalsia krik:
Vperedi Zemlia!
Polish Version:
Spokój - wiatr zamilkł
Upadł na dno jak biała mewa
Spokój - nasz statek został zapomniany
Sami, w świecie stworzonym ze snów
Po wsze czasy
Bez imion i twarzy
Nie czekamy już dłużej
Na bryzę, która nas obudzi
Spokój - popadamy w obłęd
Ciepło pachnie jak czarne powstanie
Tylko jeden z nas musi umrzeć
I my, my powrócimy do domu
Jego krew i mięso
Znów nasyci nas
A za jego śmierć
Może Bóg go nagrodzi
Co nas czeka, morze milczy
Pragnienie życia sprowadza serce na dno
Ale życie nic tu nie jest warte
Życie innych, ale nie twoje
Nie, piorun nie udzerzył z nieba
Gdy piliśmy krew jak dzikie bestie
Ale jasność stała się nie do zniesienia
Krzyża, którego zwiemy Południowym
I podczas ostatniej chwili
Nadeszła fala
I rozległ się krzyk:
Ląd przed nami!