"s morgens vroeg,
ik breng het ontbijt naar de kamer
het is nog donker en jij ligt nog wat te slapen.
Je ene been hangt uit het bed, je haren door elkaar,
en ik geef je een zoen op je neusje maar het wordt je niet gewaar
Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
Je drinkt je koffie en begint zachtjes wat te praten,
Je kan het niet laten maar toch moet je even gapen.
Het is zondag dus hoeven vandaag toch niks te doen,
We duiken terug de lakens in en we vrijen tot de noen.
Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
Je vrijt je zachtjes tegen me aan, je hoofd zit in mn zij, en dan weet ik dat je van me houd en dat maakt me blij.
Anne...
Anne...
Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
Anne!
ik breng het ontbijt naar de kamer
het is nog donker en jij ligt nog wat te slapen.
Je ene been hangt uit het bed, je haren door elkaar,
en ik geef je een zoen op je neusje maar het wordt je niet gewaar
Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
Je drinkt je koffie en begint zachtjes wat te praten,
Je kan het niet laten maar toch moet je even gapen.
Het is zondag dus hoeven vandaag toch niks te doen,
We duiken terug de lakens in en we vrijen tot de noen.
Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
Je vrijt je zachtjes tegen me aan, je hoofd zit in mn zij, en dan weet ik dat je van me houd en dat maakt me blij.
Anne...
Anne...
Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
Anne!