Ze moet nog altijd zachtjes huilen als hij klaarkomt
Omdat ze telkens weer dezelfde beelden ziet
Ze is getrouwd, ze heeft hem lief,
En hij komt kalm tot zijn gerief
Maar delen in die vreugde, nee dat kan ze niet
Ze weet hij houdt van haar ze kan op hem vertrouwen
Hij geeft haar alles, liefde, aandacht, tijd en geld
Maar wat haar altijd achtervolgt en blijft benauwen
Is onuitsprekelijk, ze heeft het nooit verteld
Hoe ze daar lag met een onrustig bonzend hartje
Haar roze nachtpon strak getrokken om zich heen
Soms viel ze eventjes in slaap,
Met in haar arm de pluchen aap
En schrok ze wakker als haar pappie dan verscheen
Die haar een kusje gaf en daarna nog een kusje
Haar haren streelde en dan zacht een liedje zong
Ze hield haar adem angstig in, voelde de stoppels op zijn kin
Zijn droge lippen en dan plotseling die tong
Hij zegt hij houdt van haar, ze moet op hem vertrouwen
Ze is zijn grote meid, zijn kleine spring-in-'t-veld
Maar wat haar altijd achtervolgt en blijft benauwen
Is wat ie met 'r doet, ze heeft het nooit verteld
Het kleine clowntje dat een heel klein beetje licht geeft
En dat daar elke nacht boven haar bedje brandt
Kijkt lachend toe hoe ze daar ligt,
Ze knijpt haar beide ogen dicht
En weet: zo dadelijk voelt ze die grote hand
Die hand eerst op haar buik en dan tussen haar benen
Die vinger die zich soms opeens naar binnen drong
Die andere hand die elke keer
Zo raar doet, haastig op en neer
Dat enge zuchten en dan weer opnieuw die tong
Hij blijft haar vader ze probeert hem niet te haten
Want tot haar achtste was hij toch haar grote held
Maar wat hij in haar leven achter heeft gelaten
Die diepe walging, nee, dat heeft ze nooit verteld
Maar... ze moet nog altijd zachtjes huilen als hij klaarkomt
Omdat ze telkens weer dezelfde beelden ziet
Ze is getrouwd, ze heeft hem lief,
En hij komt kalm tot zijn gerief
Maar delen in die vreugde,
Nee... dat kan ze niet
Omdat ze telkens weer dezelfde beelden ziet
Ze is getrouwd, ze heeft hem lief,
En hij komt kalm tot zijn gerief
Maar delen in die vreugde, nee dat kan ze niet
Ze weet hij houdt van haar ze kan op hem vertrouwen
Hij geeft haar alles, liefde, aandacht, tijd en geld
Maar wat haar altijd achtervolgt en blijft benauwen
Is onuitsprekelijk, ze heeft het nooit verteld
Hoe ze daar lag met een onrustig bonzend hartje
Haar roze nachtpon strak getrokken om zich heen
Soms viel ze eventjes in slaap,
Met in haar arm de pluchen aap
En schrok ze wakker als haar pappie dan verscheen
Die haar een kusje gaf en daarna nog een kusje
Haar haren streelde en dan zacht een liedje zong
Ze hield haar adem angstig in, voelde de stoppels op zijn kin
Zijn droge lippen en dan plotseling die tong
Hij zegt hij houdt van haar, ze moet op hem vertrouwen
Ze is zijn grote meid, zijn kleine spring-in-'t-veld
Maar wat haar altijd achtervolgt en blijft benauwen
Is wat ie met 'r doet, ze heeft het nooit verteld
Het kleine clowntje dat een heel klein beetje licht geeft
En dat daar elke nacht boven haar bedje brandt
Kijkt lachend toe hoe ze daar ligt,
Ze knijpt haar beide ogen dicht
En weet: zo dadelijk voelt ze die grote hand
Die hand eerst op haar buik en dan tussen haar benen
Die vinger die zich soms opeens naar binnen drong
Die andere hand die elke keer
Zo raar doet, haastig op en neer
Dat enge zuchten en dan weer opnieuw die tong
Hij blijft haar vader ze probeert hem niet te haten
Want tot haar achtste was hij toch haar grote held
Maar wat hij in haar leven achter heeft gelaten
Die diepe walging, nee, dat heeft ze nooit verteld
Maar... ze moet nog altijd zachtjes huilen als hij klaarkomt
Omdat ze telkens weer dezelfde beelden ziet
Ze is getrouwd, ze heeft hem lief,
En hij komt kalm tot zijn gerief
Maar delen in die vreugde,
Nee... dat kan ze niet