GJIN BEGJIN
dit is gjin begjin, it sân is langer as ik bin
en ik rin al safolle langer as dizze dei mei
wat ik tsjin dy sizze sil dan, bliuw mar net
de iensumens tikket as in klok yn myn holle
en dyn hert fleant as in luchtballon op my ta
dit is gjin begjin, de trein giet om trije oere
middeis as de loft krekt yn hjerst ferkleuret
en ik myn spoeken fan doe wer útdreaun ha
bliuw mar net, leafde is fier strân, in mis wurd
en dyn hert dûnset as in kerrel yn myn mûle
dit is gjin begjin, ik bin net yn 'e trein stapt
de wurden lizze op myn rêch, ik sykje om dy
bliuw mar net, allinne wêze is in rare tekken
fan sjonge om neat en springe yn 'e fjilden
en dyn hert streamt as rein yn myn eagen
dit is gjin begjin, de see kin ik sa úttekenje
as blau, mar hoefolle streamen wienen it net
de fjoertoer knikt my altyd ta en ik wit wol
bliuw mar net, de rein hat smelle hannen hjir
en dyn hert springt as in fonk yn myn fingers
dit is gjin begjin, de taal is dermei opholden
hoe sil ik it noch oanklaaie, de dize lûkt oan my
bliuw mar net, dit liif is in lang ferhaal om let
hjir lis ik, ik sjong wat foar my út, ik wachtsje
en dyn hert raant as in stien yn myn hert
Tekst: Albertina Soepboer
Muziek: Theo Nijland
dit is gjin begjin, it sân is langer as ik bin
en ik rin al safolle langer as dizze dei mei
wat ik tsjin dy sizze sil dan, bliuw mar net
de iensumens tikket as in klok yn myn holle
en dyn hert fleant as in luchtballon op my ta
dit is gjin begjin, de trein giet om trije oere
middeis as de loft krekt yn hjerst ferkleuret
en ik myn spoeken fan doe wer útdreaun ha
bliuw mar net, leafde is fier strân, in mis wurd
en dyn hert dûnset as in kerrel yn myn mûle
dit is gjin begjin, ik bin net yn 'e trein stapt
de wurden lizze op myn rêch, ik sykje om dy
bliuw mar net, allinne wêze is in rare tekken
fan sjonge om neat en springe yn 'e fjilden
en dyn hert streamt as rein yn myn eagen
dit is gjin begjin, de see kin ik sa úttekenje
as blau, mar hoefolle streamen wienen it net
de fjoertoer knikt my altyd ta en ik wit wol
bliuw mar net, de rein hat smelle hannen hjir
en dyn hert springt as in fonk yn myn fingers
dit is gjin begjin, de taal is dermei opholden
hoe sil ik it noch oanklaaie, de dize lûkt oan my
bliuw mar net, dit liif is in lang ferhaal om let
hjir lis ik, ik sjong wat foar my út, ik wachtsje
en dyn hert raant as in stien yn myn hert
Tekst: Albertina Soepboer
Muziek: Theo Nijland