De kamer kan niet stiller zijn dan dit.
Onze ogen blijven kijken
naar waar ze elkaar ontwijken.
Samen zochten wij het einde van de rit
en daar aangekomen lijkt het dan
alsof ik zonder je niet verder kan.
En de herinnering blijft drijven aan het oppervlak.
Ze vraagt me naar het hoe en het waarom.
En hoe donker het ook wezen mag,
er komt altijd weer een nieuwe dag.
Een nieuwe dag.
Het verleden reist nu in de toekomst mee.
Legt haar sluier op het heden,
blijft maar schreeuwen om een reden.
En het lijkt alsof de wereld om ons heen
figureert in wat het leven is:
een boek zonder betekenis.
De tijd verstrijkt en schildert grijze muren wit
en op een ochtend word je wakker
en de heuvels lijken vlakker dan voorheen.
Onze ogen blijven kijken
naar waar ze elkaar ontwijken.
Samen zochten wij het einde van de rit
en daar aangekomen lijkt het dan
alsof ik zonder je niet verder kan.
En de herinnering blijft drijven aan het oppervlak.
Ze vraagt me naar het hoe en het waarom.
En hoe donker het ook wezen mag,
er komt altijd weer een nieuwe dag.
Een nieuwe dag.
Het verleden reist nu in de toekomst mee.
Legt haar sluier op het heden,
blijft maar schreeuwen om een reden.
En het lijkt alsof de wereld om ons heen
figureert in wat het leven is:
een boek zonder betekenis.
De tijd verstrijkt en schildert grijze muren wit
en op een ochtend word je wakker
en de heuvels lijken vlakker dan voorheen.