เธอบอกไม่เข้าใจ บอกไม่เข้าใจ คนอย่างฉัน
ฉันยิ้มได้อย่างไร ยิ้มได้ อย่างไร
เมื่อเธอมาบอกกันว่าขอลา
ฉันที่เคยรักเธอ ก็ยังรัก เธอ เหมือนผ่านมา
ฉันยิ้มเพราะมันเหนื่อย ไม่เหลือแรง
บีบน้ำตา ถึงเวลาต้องยิ้มให้มัน
* ยิ้มให้ความผิดหวัง อย่างคนคุ้นเคย
ยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกัน
นี่คือเพื่อน เก่า ที่เรา ต้องเจอ
เจอกันเมื่อนานแสนนาน
** ร้องไห้ให้กับมัน ช่างดูง่ายดาย
เหมือนมันไม่ท้าทาย เท่า เรายิ้มให้มัน
สุขก็ยิ้มได้ เจ็บก็ยิ้ม ได้
ให้ราคามันเท่ากัน ยิ้มให้มันก็ พอ
ฉันไม่ได้แข็งแรง ไม่ได้ มั่นคง สักเท่าไหร่
แค่รู้ว่าบางที แอบยิ้มตอนที่เสียใจ
เหมือนอะไรก็ง่ายขึ้นมา
(ซ้ำ * , **)
ฉันยิ้มได้อย่างไร ยิ้มได้ อย่างไร
เมื่อเธอมาบอกกันว่าขอลา
ฉันที่เคยรักเธอ ก็ยังรัก เธอ เหมือนผ่านมา
ฉันยิ้มเพราะมันเหนื่อย ไม่เหลือแรง
บีบน้ำตา ถึงเวลาต้องยิ้มให้มัน
* ยิ้มให้ความผิดหวัง อย่างคนคุ้นเคย
ยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกัน
นี่คือเพื่อน เก่า ที่เรา ต้องเจอ
เจอกันเมื่อนานแสนนาน
** ร้องไห้ให้กับมัน ช่างดูง่ายดาย
เหมือนมันไม่ท้าทาย เท่า เรายิ้มให้มัน
สุขก็ยิ้มได้ เจ็บก็ยิ้ม ได้
ให้ราคามันเท่ากัน ยิ้มให้มันก็ พอ
ฉันไม่ได้แข็งแรง ไม่ได้ มั่นคง สักเท่าไหร่
แค่รู้ว่าบางที แอบยิ้มตอนที่เสียใจ
เหมือนอะไรก็ง่ายขึ้นมา
(ซ้ำ * , **)