Quand sii fatigat d'estar un semiador de mots,
Quand agi dens lo cap au mens un milièr de cançons,
Un dia qu'anirèi tà la maison de l'estrangèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que'u diserèi : jo n'èi jamei arrenegat arren,
Que soi deu men país, e deu monde tanben,
Hip, hòp,
Qui s'a pergut l'esclòp ?
Ni jo, ni tu, ni jo, ni tu, ni jo ni tu tanpòc.
Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.
Qu'averèi a la man un tròç de hampa, ua ascla d'alh,
Ua botelha de vin, ua fotò de la mair,
E tres pedaç au còr, un vielh saunei de cocotièr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que'u diserèi, e si jamei vòs minjar un nhàc,
Jo qu'èi tot çò qui cau, aquiu dehens lo sac.
Criu, crau !
Non i a pas tròp de mau,
Qu'ei lo crit de la hampa, en devath deu caishau.
Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.
A estar capborrut que n'èi gahat tant de cohats,
A'm vóler har l'aviéner dab las pèiras deu passat,
Shens malicia, shens vergonha, shens nat maishantèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que'u diserèi, que sèi çò qui ei d'aver paur a l'escur,
E qu'a nòstre tanpòc, lo cèu n'es pas tot blu,
Que plau,
Que l'èi copada atau,
La ceba deu casau qui hè plorar lo cèu de Pau.
Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.
De tot aquò, de tot aquò, jo que soi portador,
Jo qu'èi lo men sorelh, e que l'escambi per lo son.
Que sèi lo conte vielh de la princessa e de l'aulhèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que'u diserèi, n'èm pas parelhs, e donc que t'èi besonh,
Tà poder m'ajudar e estar çò qui soi.
Chut, chut !
L'as tu entendut ?
Si la branca peta, peta, peta, qu'èm fotuts.
Quand agi dens lo cap au mens un milièr de cançons,
Un dia qu'anirèi tà la maison de l'estrangèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que'u diserèi : jo n'èi jamei arrenegat arren,
Que soi deu men país, e deu monde tanben,
Hip, hòp,
Qui s'a pergut l'esclòp ?
Ni jo, ni tu, ni jo, ni tu, ni jo ni tu tanpòc.
Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.
Qu'averèi a la man un tròç de hampa, ua ascla d'alh,
Ua botelha de vin, ua fotò de la mair,
E tres pedaç au còr, un vielh saunei de cocotièr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que'u diserèi, e si jamei vòs minjar un nhàc,
Jo qu'èi tot çò qui cau, aquiu dehens lo sac.
Criu, crau !
Non i a pas tròp de mau,
Qu'ei lo crit de la hampa, en devath deu caishau.
Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.
A estar capborrut que n'èi gahat tant de cohats,
A'm vóler har l'aviéner dab las pèiras deu passat,
Shens malicia, shens vergonha, shens nat maishantèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que'u diserèi, que sèi çò qui ei d'aver paur a l'escur,
E qu'a nòstre tanpòc, lo cèu n'es pas tot blu,
Que plau,
Que l'èi copada atau,
La ceba deu casau qui hè plorar lo cèu de Pau.
Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.
De tot aquò, de tot aquò, jo que soi portador,
Jo qu'èi lo men sorelh, e que l'escambi per lo son.
Que sèi lo conte vielh de la princessa e de l'aulhèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que'u diserèi, n'èm pas parelhs, e donc que t'èi besonh,
Tà poder m'ajudar e estar çò qui soi.
Chut, chut !
L'as tu entendut ?
Si la branca peta, peta, peta, qu'èm fotuts.