Que sèi ua istoèra
Qui cort los camins,
Non sèi pas quan èra,
Tanpoc lo pais,
Si n'i a qui at saben,
Que m'at diseran,
Dessus lo Gran Liber
Qu'at escriuram.
Monde, çà vietz,
Cà vietz escotar
Lo conte en vertat
De Dauna Misèria,
Que cad lo ser,
Aci qu'èm plan,
a**edetz-ve,
Que la ve vau condar.
Qu'èra ua vielhota
Croishida sus pè,
N'avè pas praubota
Qu'un beroi pomèr,
Qui balhava pomas
E pomas tot l'an,
Que las i panavan
De quan en quan. .
Un ser d'ivern,
Per un temps d'inhern
Un praube mendiant
Que trucà a la porta,
"Que pods entrar,
Shens paur, shens regret,
Que vam partatjar
E la poma e lo huec."
E lo caminaire,
A lendematin,
Digo a Misèria,
Suu pic de partir :
"Que soi lo Sent Pèira,
Tà t'arremerciar,
Tot ço qui demandas,
Qu'at averàs.
-Ne voi pas aur,
Ni aur, ni argent,
Que voi simplament
Que no'm panen las pomas.
-Que'n sia atau,
Lo qui pujerà
Suu pomèr shens tu
Ne'n poderà baishar."
Au cap de tres dias,
Qu'enteno cridar.
En sortir de casa,
Co qui t'avisà?
Lo molièr panaire,
Pitat suu pomèr :
"Per Diu, desliuratz me,
Soi presoèr."
Quan s'escapà,
Arrauc de tutar,
Que s'èra secat
Au mens ua setmana!
"Te'n voi pas nat,
Hè la comicion,
Qui vienga lirar
Autorn de la maison."
Lo temps que passava,
Lo temps que passà,
Ua nueit shens lua,
La mort qu'arribà,
Vestida de negre,
La dalha a la man :
"Misèria, Misèria,
Que nse'n cau anar.
-Si ei la fin,
Que't voi plan seguir,
Mès que minjeri
Ua darrèra poma,
Vos ajuda'm,
Vèn la me cercar,"
La mort que pujà
Non podo mei baishar.
Arrens ne's moriva
Hens lo monde sancèr,
Los vielhs que's trufavan
Deus lors eretèrs,
Marchans de quimèra,
Marchans de canon,
Que hesèn failhita
Shens remicion
Tots a d'arron,
Maire e president,
E papa tanben,
Tots en ço de Misèria,
Miaça e pregar,
E suplicacion,
Misèria en cedar
Que pausà condicion.
La mort qu'èra harta,
Entà s'escapar,
Qu'avo de prometer
De non pas tornar.
Tant l'avè portada,
Lo pomèr que's mori,
Misèria de hàmi,
Qu'avo de partir,
Misèria e Mort,
Despuish aqueth temps,
Que corren tostemps
Per los camins deu monde,
E tric e tric,
Lo conde ei fenit,
Viratz, viratz,
Lo conde ei acabat.
Qui cort los camins,
Non sèi pas quan èra,
Tanpoc lo pais,
Si n'i a qui at saben,
Que m'at diseran,
Dessus lo Gran Liber
Qu'at escriuram.
Monde, çà vietz,
Cà vietz escotar
Lo conte en vertat
De Dauna Misèria,
Que cad lo ser,
Aci qu'èm plan,
a**edetz-ve,
Que la ve vau condar.
Qu'èra ua vielhota
Croishida sus pè,
N'avè pas praubota
Qu'un beroi pomèr,
Qui balhava pomas
E pomas tot l'an,
Que las i panavan
De quan en quan. .
Un ser d'ivern,
Per un temps d'inhern
Un praube mendiant
Que trucà a la porta,
"Que pods entrar,
Shens paur, shens regret,
Que vam partatjar
E la poma e lo huec."
E lo caminaire,
A lendematin,
Digo a Misèria,
Suu pic de partir :
"Que soi lo Sent Pèira,
Tà t'arremerciar,
Tot ço qui demandas,
Qu'at averàs.
-Ne voi pas aur,
Ni aur, ni argent,
Que voi simplament
Que no'm panen las pomas.
-Que'n sia atau,
Lo qui pujerà
Suu pomèr shens tu
Ne'n poderà baishar."
Au cap de tres dias,
Qu'enteno cridar.
En sortir de casa,
Co qui t'avisà?
Lo molièr panaire,
Pitat suu pomèr :
"Per Diu, desliuratz me,
Soi presoèr."
Quan s'escapà,
Arrauc de tutar,
Que s'èra secat
Au mens ua setmana!
"Te'n voi pas nat,
Hè la comicion,
Qui vienga lirar
Autorn de la maison."
Lo temps que passava,
Lo temps que passà,
Ua nueit shens lua,
La mort qu'arribà,
Vestida de negre,
La dalha a la man :
"Misèria, Misèria,
Que nse'n cau anar.
-Si ei la fin,
Que't voi plan seguir,
Mès que minjeri
Ua darrèra poma,
Vos ajuda'm,
Vèn la me cercar,"
La mort que pujà
Non podo mei baishar.
Arrens ne's moriva
Hens lo monde sancèr,
Los vielhs que's trufavan
Deus lors eretèrs,
Marchans de quimèra,
Marchans de canon,
Que hesèn failhita
Shens remicion
Tots a d'arron,
Maire e president,
E papa tanben,
Tots en ço de Misèria,
Miaça e pregar,
E suplicacion,
Misèria en cedar
Que pausà condicion.
La mort qu'èra harta,
Entà s'escapar,
Qu'avo de prometer
De non pas tornar.
Tant l'avè portada,
Lo pomèr que's mori,
Misèria de hàmi,
Qu'avo de partir,
Misèria e Mort,
Despuish aqueth temps,
Que corren tostemps
Per los camins deu monde,
E tric e tric,
Lo conde ei fenit,
Viratz, viratz,
Lo conde ei acabat.