ég vil ekki meiri hita, því ég vil ekki bráðna.
en ungfrú orðadrepir liggur ofan á mér.
og nú ég heyri engan mun á hávaða eða hljóði,
og nú ég heyri engan mun á hljóði eða þögn.
það hentar mér illa að orðum mínum sé slátrað.
en ungfrú orðadrepir hakkar þau í sig.
og nú ég sé engan mun á dimmu eða ljósi,
og nú ég sé engan mun á henni eða öðrum.
svo ég held í mér andanum,
það er erfitt að geyma það sem ég vil gleyma.
ég held í mér andanum,
því ef ég segi ekki orð þá frem ég engin morð.
ég held í mér andanum,
það er erfitt að gleyma því sem ég vil geyma.
ég held í mér andanum,
en allar kenningar heimsins,
og skeiðarárhlaup af rök**,
ná ekki ungfrú orðadrepi af skoðun sinni.
og nú ég kann engan mun á því að tala eða öskra,
og nú ég kann engan mun á því að klappa eða klóra.
svo ég held í mér andanum,
það er erfitt að geyma það sem ég vil gleyma.
ég held í mér andanum,
því ef ég segi ekki orð þá frem ég engin morð.
ég held í mér andanum,
það er erfitt að gleyma því sem ég vil geyma.
ég held í mér andanum,
en "algjör þögn er best",
svo sagði doktorinn,
svo ég tek úr mér tunguna og treð henni inn í eyrun.
og hvar stend ég nú, hvar stend ég nú?
er ég nægilega innihaldsríkur fyrir þig?
og nú ég heyri engan mun á hávaða eða hljóði,
og nú ég heyri engan mun á hljóði eða þögn.
svo ég held í mér andanum,
það er erfitt að geyma það sem ég vil gleyma.
ég held í mér andanum,
því ef ég segi ekki orð þá frem ég engin morð.
ég held í mér andanum,
það er erfitt að gleyma því sem ég vil geyma.
ég held í mér andanum,
og þú missir af mér, þú missir af mér.
og ég vissi af þér, ég vissi af þér.
þú missir af mér.
en ungfrú orðadrepir liggur ofan á mér.
og nú ég heyri engan mun á hávaða eða hljóði,
og nú ég heyri engan mun á hljóði eða þögn.
það hentar mér illa að orðum mínum sé slátrað.
en ungfrú orðadrepir hakkar þau í sig.
og nú ég sé engan mun á dimmu eða ljósi,
og nú ég sé engan mun á henni eða öðrum.
svo ég held í mér andanum,
það er erfitt að geyma það sem ég vil gleyma.
ég held í mér andanum,
því ef ég segi ekki orð þá frem ég engin morð.
ég held í mér andanum,
það er erfitt að gleyma því sem ég vil geyma.
ég held í mér andanum,
en allar kenningar heimsins,
og skeiðarárhlaup af rök**,
ná ekki ungfrú orðadrepi af skoðun sinni.
og nú ég kann engan mun á því að tala eða öskra,
og nú ég kann engan mun á því að klappa eða klóra.
svo ég held í mér andanum,
það er erfitt að geyma það sem ég vil gleyma.
ég held í mér andanum,
því ef ég segi ekki orð þá frem ég engin morð.
ég held í mér andanum,
það er erfitt að gleyma því sem ég vil geyma.
ég held í mér andanum,
en "algjör þögn er best",
svo sagði doktorinn,
svo ég tek úr mér tunguna og treð henni inn í eyrun.
og hvar stend ég nú, hvar stend ég nú?
er ég nægilega innihaldsríkur fyrir þig?
og nú ég heyri engan mun á hávaða eða hljóði,
og nú ég heyri engan mun á hljóði eða þögn.
svo ég held í mér andanum,
það er erfitt að geyma það sem ég vil gleyma.
ég held í mér andanum,
því ef ég segi ekki orð þá frem ég engin morð.
ég held í mér andanum,
það er erfitt að gleyma því sem ég vil geyma.
ég held í mér andanum,
og þú missir af mér, þú missir af mér.
og ég vissi af þér, ég vissi af þér.
þú missir af mér.