Niech wasze ciała gniją tam w półmroku
Na drzewach i szubienicach
W piwnicach, celach, burdelach
I kościołach
Nieś złość twą
Tak by nikt nie pamiętał
Że byłem skłony do tworzenia
Pragnę zniszczyć to wszystko
Zniszczyć wasze ziemie jak najbardziej się da
Zgwałcić naturę i zabić swe potomstwo
Przeszłość i przyszłość
Wszystkich na drodze mego ostrza
A tnie ono głęboko
I głodne ono dziś
Ohydni jesteśmy
I na bagnach oddaliśmy najlepszą część siebie
Nie złota chcieliśmy, ale waszych zgliszczy
Nie chwały, ale waszych dramatów
Mamy to wszystko bez was
A jednak nie dla nas są blizny
I naszych pragnień na ciele przykazania
Dlatego w ohydzie żyjemy
By płonące wasze ciała w końcu pojęły
Że nie ma głębszej negacji człowieka
Niż rozpalona żagiew umyślnie w czaszkę wbita
Tak chcieliśmy przegrać nie dając się zwyciężyć
Tak chcieliśmy nienawidzić
Tak chcieliśmy zobaczyć ruinę
Naszych obłędnych lat
Na drzewach i szubienicach
W piwnicach, celach, burdelach
I kościołach
Nieś złość twą
Tak by nikt nie pamiętał
Że byłem skłony do tworzenia
Pragnę zniszczyć to wszystko
Zniszczyć wasze ziemie jak najbardziej się da
Zgwałcić naturę i zabić swe potomstwo
Przeszłość i przyszłość
Wszystkich na drodze mego ostrza
A tnie ono głęboko
I głodne ono dziś
Ohydni jesteśmy
I na bagnach oddaliśmy najlepszą część siebie
Nie złota chcieliśmy, ale waszych zgliszczy
Nie chwały, ale waszych dramatów
Mamy to wszystko bez was
A jednak nie dla nas są blizny
I naszych pragnień na ciele przykazania
Dlatego w ohydzie żyjemy
By płonące wasze ciała w końcu pojęły
Że nie ma głębszej negacji człowieka
Niż rozpalona żagiew umyślnie w czaszkę wbita
Tak chcieliśmy przegrać nie dając się zwyciężyć
Tak chcieliśmy nienawidzić
Tak chcieliśmy zobaczyć ruinę
Naszych obłędnych lat