Deron os abecedarios
a nova da tua morte,
meu vello can de palleiro,
abandoado da sorte.
Un poeta sin fortuna
morto de morte matada,
mentras soñaba coa terra
malferida e malpocada.
A moura necroloxia
resultóu ser unha trola,
da xente anana e mezquiña,
a quen o teu verbo esfola.
Xente a que debes decirlle
sorrindo e sin acritude:
os mortos que vos matades,
gozan de boa saúde.
Pode o corpo ser vencido
pode o dereito ser torto;
mais o lume que alampea,
xamais o veredes morto!
a nova da tua morte,
meu vello can de palleiro,
abandoado da sorte.
Un poeta sin fortuna
morto de morte matada,
mentras soñaba coa terra
malferida e malpocada.
A moura necroloxia
resultóu ser unha trola,
da xente anana e mezquiña,
a quen o teu verbo esfola.
Xente a que debes decirlle
sorrindo e sin acritude:
os mortos que vos matades,
gozan de boa saúde.
Pode o corpo ser vencido
pode o dereito ser torto;
mais o lume que alampea,
xamais o veredes morto!