Bonden og kråka Lyrics

Mannen, han gjekk seg i vedaskog,
heifara, i vedaskog.
Då sat det ei kråke i lunden og gol.
Heifara. Falturilturaltura.
Mannen, han tenkte med sjølve seg,
heifara, med sjølve seg:
Å tru no den kråka vil drepa meg?
Heifara. Falturilturaltura.

Og mannen, han spente sin boge for kne,
heifara, sin boge for kne.
Så skaut han den kråka så ho datt ned.
Heifara. Falturilturaltura.

Så spente han føre dei folane tolv,
heifara, dei folane tolv.
Då køyrde han kråka på låvegolv.
Heifara. Falturilturaltura.
Av skinnet så gjorde han tolv par skor,
heifara, tolv par skor.
Det beste paret det gav han til mor.
Heifara. Falturilturaltura.

Og kjøtet, det salta'n i tynner og fat,
heifara, i tynner og fat.
Og tunga den hadde'n til jolemat.
Heifara. Falturilturaltura.
Av tarmane gjorde han tolv par reip,
heifara, tolv par reip.
Og klørne dei brukte'n til møkkagreip.
Heifara. Falturilturaltura.

Av augo så gjorde han stoveglas,
heifara, stoveglas.
Og nakken den sette'n på kyrkja til stas.
Heifara. Falturilturaltura.

Og den som 'kje kråka kan nytta så,
heifara, kan nytta så,
han var ikkje verd 'e ei kråke å få.
Heifara. Falturilturaltura.