Trolle Lyrics

Wyszliśmy na powierzchnię i brzask nas zaskoczył,
Jeden promyczek słońca zamienił nas w głazy,
Krew sypie się jak piasek, chłód do serc się wtoczył,
Mech porósł oczodoły i do uszu włazi.
Więc tkwimy jak posągi wymarłych gatunków,
Bawią się między nami elfy i krasnale,
I żłobią nasze ciała szaradą rysunków
W ich naiwnym języku, co nie zna nas wcale.

Mówią czarnoksiężnicy, że świat pękł na dwoje,
I jednym dane w słońcu żyć, a innym w mroku,
Stąd niechciana kamienność i czczość naszych rojeń
Na pradawnym i cudzym oparta wyroku.
Ale myśmy już drgnęli, trą o siebie stawy,
Głos się prawie dobywa z żywych głębin skały,
Stopy nasze znów czują wilgoć młodej trawy,
Zmysły znów odbierają to, co kiedyś znały.

Jeszcze dzień, a ruszamy by krypt kruszyć wrota
I uwalniać spod ziemi bogów ociemniałych,
Drugie słońce pojawi się w planet obrotach,
By ożywić zastygłych i ogrzać skostniałych.
Jeśli nie zostaniemy, jak pomniki mroku,
Jak nagrobne figury istot jeszcze żywych
I nie będzie na świecie spokojnego roku,
I nie będzie na świecie naprawdę szczęśliwych.