(wg obrazu A. Mantegni)
Na wzgórzu Kaźni wznoszą się Trzy Krzyże.
Łotrów - w bród. Chętnych do ofiary - mało.
Dwa - puste, a na środkowym, najwyżej
Zawsze zobaczyć można czyjeś ciało.
Pies chciwie słone ostrze włóczni liże,
Na bębnach w kości grają stróże ładu,
Słońce się łukiem stacza coraz niżej,
Cienie po ziemi przechodzą bez śladu.
Słychać w oddali szum stolicy pszczeli,
Kości na bębnie warczą, żołdak beknie
I niewidoczni patrzą skądś Anieli,
Jak rzeka krwi strużką przez Imperia cieknie.
Łotrów w bród, chętnych do ofiary - mało.
Na Wzgórzu Kaźni wznoszą się Trzy Krzyże,
Dwa - puste, a na środkowym, najwyżej
Zawsze zobaczyć można czyjeś ciało...
Jacek Kaczmarski
10.3.1989
Na wzgórzu Kaźni wznoszą się Trzy Krzyże.
Łotrów - w bród. Chętnych do ofiary - mało.
Dwa - puste, a na środkowym, najwyżej
Zawsze zobaczyć można czyjeś ciało.
Pies chciwie słone ostrze włóczni liże,
Na bębnach w kości grają stróże ładu,
Słońce się łukiem stacza coraz niżej,
Cienie po ziemi przechodzą bez śladu.
Słychać w oddali szum stolicy pszczeli,
Kości na bębnie warczą, żołdak beknie
I niewidoczni patrzą skądś Anieli,
Jak rzeka krwi strużką przez Imperia cieknie.
Łotrów w bród, chętnych do ofiary - mało.
Na Wzgórzu Kaźni wznoszą się Trzy Krzyże,
Dwa - puste, a na środkowym, najwyżej
Zawsze zobaczyć można czyjeś ciało...
Jacek Kaczmarski
10.3.1989