Ne zaman eskiyor sevgiler, ödenen bedellerin acısı geçince mi
Yağmur yağıyor
Mutfak camındayım
Nasıl üşüdüğümü bilemezsin
Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne
Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama
Şimdi telefon açsam sana
Sesini duymak da yetmiyor ki
Hep aynı cümleler 'babamlar nasıl', 'ilacını aldın mı'
Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde
Bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi
Bazen dalıp giderdin mutfakta yemek yaparken
Tahta kaşıkla tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba
Özlemek çok fena anne, anlamak seni daha da fena
Omuzlarım ağrıyarak uyanıyorum sabahları
Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var
Gittikçe sanamı benziyorum ben
Ya da 'annenin kaderi kıza' dedikleri doğru mu
'Baban eskitir herşeyi kızım' demiştin bir kez
Anlamamışım meğer, eskiyormuş anneciğim
Omzunu ovacak kalmıyormuş meğer aynı evin içinde
Şimdi duysan bunları, ne üzülürsün mutsuz mu kızım diye
çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle
Mutsuz değilim de anne, yağmura ve mutfağımdaki kedere çare bulamıyorum
Evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor, televizyon seyrediyor, akşam çalan kapıyı açıyorum
Açtığımı gören olmuyor
Pişirdiğim yeniyor da, güzel olmuş denmiyor
Çay demleniyor demleniyor, demleniyor
Kederim mutfağımın her yerine yerleşiyor
Ah nasil eskiyor hersey anne, nasil eskiyor
Eskilerimi atmaya kıyamıyorum
Seni çok özlüyorum
Bana yasakladığın bahçeler sana da mı uzaktı hep
Gidemeyişine ağladın mı sende
Ne zaman eskiyor sevgiler
Ödenen bedellerin acısı geçince mi
İşte böyle
Kalbimde bir acı, şarkılar seni söyler
Yağmur yağıyor
Mutfak camındayım
Nasıl üşüdüğümü bilemezsin
Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne
Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama
Şimdi telefon açsam sana
Sesini duymak da yetmiyor ki
Hep aynı cümleler 'babamlar nasıl', 'ilacını aldın mı'
Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde
Bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi
Bazen dalıp giderdin mutfakta yemek yaparken
Tahta kaşıkla tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba
Özlemek çok fena anne, anlamak seni daha da fena
Omuzlarım ağrıyarak uyanıyorum sabahları
Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var
Gittikçe sanamı benziyorum ben
Ya da 'annenin kaderi kıza' dedikleri doğru mu
'Baban eskitir herşeyi kızım' demiştin bir kez
Anlamamışım meğer, eskiyormuş anneciğim
Omzunu ovacak kalmıyormuş meğer aynı evin içinde
Şimdi duysan bunları, ne üzülürsün mutsuz mu kızım diye
çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle
Mutsuz değilim de anne, yağmura ve mutfağımdaki kedere çare bulamıyorum
Evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor, televizyon seyrediyor, akşam çalan kapıyı açıyorum
Açtığımı gören olmuyor
Pişirdiğim yeniyor da, güzel olmuş denmiyor
Çay demleniyor demleniyor, demleniyor
Kederim mutfağımın her yerine yerleşiyor
Ah nasil eskiyor hersey anne, nasil eskiyor
Eskilerimi atmaya kıyamıyorum
Seni çok özlüyorum
Bana yasakladığın bahçeler sana da mı uzaktı hep
Gidemeyişine ağladın mı sende
Ne zaman eskiyor sevgiler
Ödenen bedellerin acısı geçince mi
İşte böyle
Kalbimde bir acı, şarkılar seni söyler