หากใครมีของ สำคัญชิ้นหนึ่ง ที่เคยให้คุณค่า กว่าสิ่งไหน
แต่ว่าสุดท้าย เมื่อวันเลยผ่าน เรากลับละเลย เพราะมีชิ้นใหม่ที่ถูกใจ
ไม่ต่างจากตัวฉัน ปล่อยให้คนรักต้องเจ็บ และจากหายไป
เพียงเพราะความหวั่นไหว โศกเศร้าเดียวดายเท่าไหร่ มันก็สายตอนเข้าใจถึงความหมาย
* โอ้ว อย่านะ อย่าให้เป็นอย่างฉัน
อย่าเลือกยอมให้อารมณ์ หวั่นไหวชั่วคราวนั้นอยู่ เหนือกว่าเหตุผล
จำไว้ว่าอย่านะ อย่าให้เป็นอย่างนั้น อย่าเป็นอย่างฉัน (อย่าเลยนะ)
หากในวันนี้ ยังมีเธออยู่ โปรดดูแลและรักษาเธอเอาไว้
ถนอมความรัก ไม่ให้พ้นผ่าน เก็บไว้ให้ยาวนานจะได้ไหม
อย่าให้เป็นอย่างฉัน ปล่อยให้คนรักที่สุด จากและหายไป
เพียงเพราะความหวั่นไหว โศกเศร้าเดียวดายเท่าไหร่ มันก็สายตอนเข้าใจถึงความหมาย
(ซ้ำ *)
(ซ้ำ * , *)
แต่ว่าสุดท้าย เมื่อวันเลยผ่าน เรากลับละเลย เพราะมีชิ้นใหม่ที่ถูกใจ
ไม่ต่างจากตัวฉัน ปล่อยให้คนรักต้องเจ็บ และจากหายไป
เพียงเพราะความหวั่นไหว โศกเศร้าเดียวดายเท่าไหร่ มันก็สายตอนเข้าใจถึงความหมาย
* โอ้ว อย่านะ อย่าให้เป็นอย่างฉัน
อย่าเลือกยอมให้อารมณ์ หวั่นไหวชั่วคราวนั้นอยู่ เหนือกว่าเหตุผล
จำไว้ว่าอย่านะ อย่าให้เป็นอย่างนั้น อย่าเป็นอย่างฉัน (อย่าเลยนะ)
หากในวันนี้ ยังมีเธออยู่ โปรดดูแลและรักษาเธอเอาไว้
ถนอมความรัก ไม่ให้พ้นผ่าน เก็บไว้ให้ยาวนานจะได้ไหม
อย่าให้เป็นอย่างฉัน ปล่อยให้คนรักที่สุด จากและหายไป
เพียงเพราะความหวั่นไหว โศกเศร้าเดียวดายเท่าไหร่ มันก็สายตอนเข้าใจถึงความหมาย
(ซ้ำ *)
(ซ้ำ * , *)