Extinxe - Viervoeters
Yo afgelopen donderdag was ik met koopavond in centrum
samen met mijn neef Steef je kent'em.
D'r werden handtekeningen uitgedeeld bij de vleet.
We zijn zwaar populair zoals dat heet.
En toen, toen zag ik Jennifer, ze liep daar.
He yo ze zag er lekker uit, dus ik riep haar
effe bij me ze zei me
"yo ik had jou al wel gezien maar yo ik dacht jij hebt het veel te druk
met al je fans en zo misschien."
Ik vroeg "he yo wat zijn de plannen."
Ze maakte een cheewie, en keek alsof ze wilde zeggen "jullie mannen, tsj."
Ik zei "wat nou, die aap van jou,
die komt toch wel uit de mouw, dus zeg het me nu maar gauw."
En yo toen kwam het hoor
"okee, ik wil ook een handtekening maar dan op mijn bil.
"Huh, ik zei "wat jij wil."
Maar dat soort taferelen zullen echt wel elders plaats moeten vinden,
ik zweer het ze zag er uit om te verslinden.
Maar ik bleef cool, en vroeg "wat doe je straks."
Ze zei "oh, kweet nog niet."
Weet je wel, lekker quasi-laks.
Dus ik zei "het lijkt erop of dat we samen gaan zijn."
Ze vroeg "hoe dan."
Hoe dan?
Vanaf het Leidseplein tram 1 of 11 naar oud-west.
Hee, en als je zin hebt in strippen verspillen dan pak je de 6.
Dan stap je uit bij Sander's Meubels
en daar blijf je staan.
Dan kom ik eraan,
zo gezegd zo ge-diggi-daan.
Ik zou mezelf niet zijn als ik daar op tijd was gekomen.
Ik had tien uur afgesproken
maar werd onderweg weer onderbroken.
Die chick stond daar zowat te koken.
Het was over half 11 en ze was allang niet meer d'r zelf.
"Wie denk je wel niet dat je bent?", zei ze.
Ik zei "meisje, meisje, meisje, geen reden tot krijsen.
Kijk zie ons samen zijn als een feest,
en ook al zie je dan geen slingers,
zie dat dan even door de vingers.
"Snap wa'k bedoel.
Toen moest ze lachen.
Ze zei "ik mag je.
En sorry dat ik kwaad werd maar ik was bang dat het te laat werd.
Ik had mijn zus beloofd om thuis te zijn voor twaalven."
Ik had zoiets van "oh, jawel dat halen we."
Die zaterdag daarna
liep ik in mijn oude woonplaats in volle gang
het wandelende vraagteken uit te hangen.
Hup, ster-allures aan de kant,
en gewoon hand-in-hand
met die onderbroekenhumor door het land.
Daaro (waaro), bij die bushalte, een vrouwelijk gestalte.
Dus ik ging erop af want die piraterij bevalt me.
Maar oeps! Het was een ex.
Ik vroeg "hoe gaat het?" Ze zei "goed, en met jou?"
Ik zei "met mij is alles flex."
Het grappige was, ze keek een beetje haatdragend.
Maar op hetzelfde moment zo zaadvragend.
Ik zei "laat me je helpen met die boodschappen.
Want hee die tassen zien er zwaar uit,
en ik ken die trappen naar je stulpje.
Plus je ziet eruit als een tulpje,
dat water nodig heeft ik ben de gieter die het geeft."
Ze zei "hee Peet, nokken."
Ze ging een beetje mokken,
maar tien minuten later liep ik vrolijk op mijn sokken.
Ze vroeg of ik bleef eten dus ik dacht dat zit wel pluis.
Maar 's avonds zei ze "hee je moet nu wel naar huis,
dit is niet langer meer jouw thuis."
Ik zei "das cool."
Dook in mijn capuchon,
bedankte netjes voor alles,
en stiefelde naar het station.
Maar onderweg dacht ik "mij skotte, dat is bijdehand."
Yo, Extince stuur je zomaar niet naar Schotland.
Dus ik miste expres
die laatste trein naar Amsterdam,
keerde terug naar haar flat,
en bleef meteen tot BAMMM.
Ze zei "zo, ben je daar weer."
Ik zei "nou en offie."
Hee, maar zij wist ook wel ik kwam heus niet op de koffie.
Ik zei "die laatste trein, die was gewoon te vroeg weg."
Ze zei "en dat moet ik geloven?"
Ik zei "yo, dat is wat ik je zeg."
Dus geen trein, geen bus, wat gaan we doen?
Ik dacht ik geef haar zogenaamd vriendschappelijk een zoen.
Maar ze kuste me plotseling in m'n nek.
En opgewonden zei ze "Peet, je maakt me gek."
Ze gaf me troetelnaampjes, en kuste steeds lager.
Ze zei "jij sportsokkendrager,
rokkenjager,
je kijkt altijd naar m'n reet met de ogen van een keurslager."
En lager,
en lager,
en lager,
en lager
steeds lager
nog lager tot onderaan mijn buik.
Weet je wel wat ik bedoel?
Schudden voor gebruik.
Enzovoorts, de hele nacht door.
Ik hoef het eigenlijk niet uit te leggen,
yo ze ging ervoor.
Zwevende in de zevende hemel,
en ik vergat heel m'n kiespijn.
De volgende ochtend werd ik gewekt door een liespijn.
Ik dacht ik pleit hem snel voordat ze wakker word.
Maar ze was al wakker, en ik kreeg het op m'n bord.
Ze zei: "ik zie het wel,
ik ben niet achterlijk.
Je kwam alleen voor 1 ding."
Ik zei "we zijn geen Siamese tweeling.
Ik zal hem echt moeten dessen,
ik bedoel je niet te flessen
maar mijn fans zijn ongeduldig en ik moet hun dorst gaan lessen.
Muziek is nu eenmaal waarvoor ik leef.
Maar dat wil nog niet zeggen dat ik niks om je geef."
Ze zei "maar al die chicks die je er buiten mij op nahield,
waarom deed je dat dan?"
Ik zei "maar Julio Iglesias dannn?"
Yo afgelopen donderdag was ik met koopavond in centrum
samen met mijn neef Steef je kent'em.
D'r werden handtekeningen uitgedeeld bij de vleet.
We zijn zwaar populair zoals dat heet.
En toen, toen zag ik Jennifer, ze liep daar.
He yo ze zag er lekker uit, dus ik riep haar
effe bij me ze zei me
"yo ik had jou al wel gezien maar yo ik dacht jij hebt het veel te druk
met al je fans en zo misschien."
Ik vroeg "he yo wat zijn de plannen."
Ze maakte een cheewie, en keek alsof ze wilde zeggen "jullie mannen, tsj."
Ik zei "wat nou, die aap van jou,
die komt toch wel uit de mouw, dus zeg het me nu maar gauw."
En yo toen kwam het hoor
"okee, ik wil ook een handtekening maar dan op mijn bil.
"Huh, ik zei "wat jij wil."
Maar dat soort taferelen zullen echt wel elders plaats moeten vinden,
ik zweer het ze zag er uit om te verslinden.
Maar ik bleef cool, en vroeg "wat doe je straks."
Ze zei "oh, kweet nog niet."
Weet je wel, lekker quasi-laks.
Dus ik zei "het lijkt erop of dat we samen gaan zijn."
Ze vroeg "hoe dan."
Hoe dan?
Vanaf het Leidseplein tram 1 of 11 naar oud-west.
Hee, en als je zin hebt in strippen verspillen dan pak je de 6.
Dan stap je uit bij Sander's Meubels
en daar blijf je staan.
Dan kom ik eraan,
zo gezegd zo ge-diggi-daan.
Ik zou mezelf niet zijn als ik daar op tijd was gekomen.
Ik had tien uur afgesproken
maar werd onderweg weer onderbroken.
Die chick stond daar zowat te koken.
Het was over half 11 en ze was allang niet meer d'r zelf.
"Wie denk je wel niet dat je bent?", zei ze.
Ik zei "meisje, meisje, meisje, geen reden tot krijsen.
Kijk zie ons samen zijn als een feest,
en ook al zie je dan geen slingers,
zie dat dan even door de vingers.
"Snap wa'k bedoel.
Toen moest ze lachen.
Ze zei "ik mag je.
En sorry dat ik kwaad werd maar ik was bang dat het te laat werd.
Ik had mijn zus beloofd om thuis te zijn voor twaalven."
Ik had zoiets van "oh, jawel dat halen we."
Die zaterdag daarna
liep ik in mijn oude woonplaats in volle gang
het wandelende vraagteken uit te hangen.
Hup, ster-allures aan de kant,
en gewoon hand-in-hand
met die onderbroekenhumor door het land.
Daaro (waaro), bij die bushalte, een vrouwelijk gestalte.
Dus ik ging erop af want die piraterij bevalt me.
Maar oeps! Het was een ex.
Ik vroeg "hoe gaat het?" Ze zei "goed, en met jou?"
Ik zei "met mij is alles flex."
Het grappige was, ze keek een beetje haatdragend.
Maar op hetzelfde moment zo zaadvragend.
Ik zei "laat me je helpen met die boodschappen.
Want hee die tassen zien er zwaar uit,
en ik ken die trappen naar je stulpje.
Plus je ziet eruit als een tulpje,
dat water nodig heeft ik ben de gieter die het geeft."
Ze zei "hee Peet, nokken."
Ze ging een beetje mokken,
maar tien minuten later liep ik vrolijk op mijn sokken.
Ze vroeg of ik bleef eten dus ik dacht dat zit wel pluis.
Maar 's avonds zei ze "hee je moet nu wel naar huis,
dit is niet langer meer jouw thuis."
Ik zei "das cool."
Dook in mijn capuchon,
bedankte netjes voor alles,
en stiefelde naar het station.
Maar onderweg dacht ik "mij skotte, dat is bijdehand."
Yo, Extince stuur je zomaar niet naar Schotland.
Dus ik miste expres
die laatste trein naar Amsterdam,
keerde terug naar haar flat,
en bleef meteen tot BAMMM.
Ze zei "zo, ben je daar weer."
Ik zei "nou en offie."
Hee, maar zij wist ook wel ik kwam heus niet op de koffie.
Ik zei "die laatste trein, die was gewoon te vroeg weg."
Ze zei "en dat moet ik geloven?"
Ik zei "yo, dat is wat ik je zeg."
Dus geen trein, geen bus, wat gaan we doen?
Ik dacht ik geef haar zogenaamd vriendschappelijk een zoen.
Maar ze kuste me plotseling in m'n nek.
En opgewonden zei ze "Peet, je maakt me gek."
Ze gaf me troetelnaampjes, en kuste steeds lager.
Ze zei "jij sportsokkendrager,
rokkenjager,
je kijkt altijd naar m'n reet met de ogen van een keurslager."
En lager,
en lager,
en lager,
en lager
steeds lager
nog lager tot onderaan mijn buik.
Weet je wel wat ik bedoel?
Schudden voor gebruik.
Enzovoorts, de hele nacht door.
Ik hoef het eigenlijk niet uit te leggen,
yo ze ging ervoor.
Zwevende in de zevende hemel,
en ik vergat heel m'n kiespijn.
De volgende ochtend werd ik gewekt door een liespijn.
Ik dacht ik pleit hem snel voordat ze wakker word.
Maar ze was al wakker, en ik kreeg het op m'n bord.
Ze zei: "ik zie het wel,
ik ben niet achterlijk.
Je kwam alleen voor 1 ding."
Ik zei "we zijn geen Siamese tweeling.
Ik zal hem echt moeten dessen,
ik bedoel je niet te flessen
maar mijn fans zijn ongeduldig en ik moet hun dorst gaan lessen.
Muziek is nu eenmaal waarvoor ik leef.
Maar dat wil nog niet zeggen dat ik niks om je geef."
Ze zei "maar al die chicks die je er buiten mij op nahield,
waarom deed je dat dan?"
Ik zei "maar Julio Iglesias dannn?"