Pooste Shir Lyrics

قلبِ تو قلبِ پرنده
پوستت اما پوست شير
زندون تنو رها کن
اي پرنده پر بگير
اون ور جنگل تن سبز
پشت دشت سر به دامن
اون ور روزاي تاريک
پشت نيم شباي روشن
براي باور بودن
جايي شايد باشه شايد
براي لمس تنِ عشق
کسي بايد باشه بايد
که سر خستگياتو
به روي سينه بگيره
براي دلواپسي هات
واسه سادگيت بميره
قلب تو قلب پرنده
پوستت اما پوست شير
زندون تنو رها کن
اي پرنده پر بگير
حرف تنهايي قديمي
اما تلخ و سينه سوزه
اولين وآخرين حرف
حرف هر روز و هنوزه
تنهايي شايد يه راهه
راهيه تا بي نهايت
قصه‌ي هميشه تکرار
هجرت و هجرت و هجرت
اما تو اين راه که همراه
جز هجوم خار و خس نيست
کسي شايد باشه شايد
کسي که دستاش قفس نيست
قلب تو قلب پرنده
پوستت اما پوست شير
زندون تن و رها کن
اي پرنده پر بگير