De conclusie van een ruzie lijkt vaak een illusie
maar alleen komen tegenstrijdigheden tot een fusie
Want je kan niet zonder ruzie, maar toch ook niet met
En jij vraagt je af wat je nou net belet
Vanaf nu geen onnodige ruzies meer,
maar op een keer komt de sfeer er toch weer op neer
En later komt de spijt, wijsheid met de tijd,
en een tijdje alleen zijn maakt je visie weer wijd
Ik kan me altijd weer aan kleine dingen irriteren,
maar moet bijvoorbeeld zelf grote dingen nog leren
Bijvoorbeeld meer luisteren en minder negatief zijn
Ik ben ook niet perfect en vergeet soms wie me lief zijn
Te veel in m'n eigen wereld, mijn realisme
Op het vlak van interesse tonen ego‹sme
En ik weet niet of je deze s*** herkent,
maar aan perfecte situaties was ik nooit gewend
Onvermijdelijke ruzies moeten toch gebeuren
Loop er dus niet mee te leuren als humeuren scheuren
We pleuren het eruit in geuren en kleuren
en daarna niet meer zeuren maar open deuren
en een schone lei, een soort nieuwe start
Voor elke partij een pak van het hart
En alleen was ik maar tot de helft gekomen,
maar alleen alleen zie ik door het bos de bomen
Alleen stap na stap na stap na stap...
Te veel drukte om je heen irriteert meteen
en je zou wel willen gillen: "Laat mij alleen!"
Maar juist als je wil dat ze het niet merken
dan gaan ze zeiken maar sterken verwerken
Goeie raad is vaak ongewenst
en soms baal je intens en denkt te begrensd
En je flipt van lol als jij het zelf niet hebt,
maar je wil ook niet dat een ander jouw verdriet hebt
Dan moet je al die s*** alleen opknappen
en hoopt zo dat andere mensen ook snappen
dat je buiten hen om ook vooral jezelf nog hebt
en dat je nou alleen de ruzie met jezelf nog hebt
In je eentje zet je alles beter op een rij
Geen ruzie, geen discussie, maar jezelf en jij
Knap het op voor jezelf en dan komt de rest
en voor jou en de rest werkt dat het best
Onvermijdelijke ruzies moeten toch gebeuren
Loop er dus niet mee te leuren als humeuren scheuren
We pleuren het eruit in geuren en kleuren
en daarna niet meer zeuren maar open deuren
en een schone lei, een soort nieuwe start
Voor elke partij een pak van het hart
En alleen was ik maar tot de helft gekomen,
maar alleen alleen zie ik door het bos de bomen
Alleen stap na stap na stap na stap...
maar alleen komen tegenstrijdigheden tot een fusie
Want je kan niet zonder ruzie, maar toch ook niet met
En jij vraagt je af wat je nou net belet
Vanaf nu geen onnodige ruzies meer,
maar op een keer komt de sfeer er toch weer op neer
En later komt de spijt, wijsheid met de tijd,
en een tijdje alleen zijn maakt je visie weer wijd
Ik kan me altijd weer aan kleine dingen irriteren,
maar moet bijvoorbeeld zelf grote dingen nog leren
Bijvoorbeeld meer luisteren en minder negatief zijn
Ik ben ook niet perfect en vergeet soms wie me lief zijn
Te veel in m'n eigen wereld, mijn realisme
Op het vlak van interesse tonen ego‹sme
En ik weet niet of je deze s*** herkent,
maar aan perfecte situaties was ik nooit gewend
Onvermijdelijke ruzies moeten toch gebeuren
Loop er dus niet mee te leuren als humeuren scheuren
We pleuren het eruit in geuren en kleuren
en daarna niet meer zeuren maar open deuren
en een schone lei, een soort nieuwe start
Voor elke partij een pak van het hart
En alleen was ik maar tot de helft gekomen,
maar alleen alleen zie ik door het bos de bomen
Alleen stap na stap na stap na stap...
Te veel drukte om je heen irriteert meteen
en je zou wel willen gillen: "Laat mij alleen!"
Maar juist als je wil dat ze het niet merken
dan gaan ze zeiken maar sterken verwerken
Goeie raad is vaak ongewenst
en soms baal je intens en denkt te begrensd
En je flipt van lol als jij het zelf niet hebt,
maar je wil ook niet dat een ander jouw verdriet hebt
Dan moet je al die s*** alleen opknappen
en hoopt zo dat andere mensen ook snappen
dat je buiten hen om ook vooral jezelf nog hebt
en dat je nou alleen de ruzie met jezelf nog hebt
In je eentje zet je alles beter op een rij
Geen ruzie, geen discussie, maar jezelf en jij
Knap het op voor jezelf en dan komt de rest
en voor jou en de rest werkt dat het best
Onvermijdelijke ruzies moeten toch gebeuren
Loop er dus niet mee te leuren als humeuren scheuren
We pleuren het eruit in geuren en kleuren
en daarna niet meer zeuren maar open deuren
en een schone lei, een soort nieuwe start
Voor elke partij een pak van het hart
En alleen was ik maar tot de helft gekomen,
maar alleen alleen zie ik door het bos de bomen
Alleen stap na stap na stap na stap...