Ένα ταξίδι μακρινό σε ένα ονειρεμένο κόσμο
ένα ταξίδι μυθικό στου τέλους τον κόσμο , πήγες
τη γη των Κικόνων λεηλάτησες μα τώρα πληρώνεις
πολλοί δικοί σου ξεψύχησαν και συ ακόμα ματώνεις
στο σώμα πληγές και το μυαλό στο υπερπέραν
αφού ξέχασες κι εσένα τώρα βοήθεια από κανένα
στων λωτοφάγων τη χώρα , καρπούς για να ξεχάσεις
της επιστροφής τον δρόμο ξέχασες
και όμως έφαγες
να ζεις ή να μη ζεις σκέφτεσαι κι αναρωτιέσαι
κάτι μέσα σου φώναξε δοκίμασε τώρα γι' αυτό καταριέσαι
τη ζωή σου , για σένα , ποτέ δε θα 'ναι ωραία
μια σφαίρα μόνο απομένει κι αυτή θα 'ναι μοιραία
πίσω να κάνεις από τον πολύφημο , μοιάζει ανίκητος
ο κύκλωπας που τα έβαλες τώρα σε τρωει για όσα έκανες
δεν υπάρχει μεταστροφή και η κρεμάλα ακόμα εκεί
έχει φτάσει η στιγμή ν' ανοίξει ο τάφος του να σε πιει
στο νησί του Αιόλου σε σκόρπισε ο άνεμος
και σε έκανε γουρούνι η Κίρκη τώρα είσαι πιο αδύναμος
μα είναι το λιγότερο , αξιοπρέπεια μηδέν
όμως το ήξερες και τόλμησες τώρα δεν έχει δεν
γιατί νόμιζες πως έχεις κι άλλο χρόνο ακόμα
ο χρόνος σου τελειώνει τώρα ο χρόνος σε σκοτώνει
στο κάτω κόσμο σε μετέφεραν φίλια με τον Άδη
τα μάτια θα σου κλείσει ο θάνατος με ένα του χάδι
οι σειρήνες του κακού ήταν πολλές και όχι δυο
δεν άντεξες και άκουσες μα τώρα αβάσταχτο το κρύο
μες στη ψυχή σου η μοναξιά , εξάρτηση γλυκιά
τη μια γελάς από χαρά την άλλη κλαις σαν τα παιδία
τις αγελάδες του θεού στη Τρινηρία έφαγες
και για άλλη μια φορά τις εντολές παράκουσες
οι σύντροφοι σου πέθαναν και θα πεθάνεις μόνος σου
χωρίς τελευταία ευχή χωρίς κανένα να πεις τον πόνο σου
σε κρατάει η Καλυψώ τόσα χρόνια ακόμα όμηρο
δύσκολο να κρατήσεις ζωντανό ξανά το όνειρο
ώσπου κάνεις την αρχή φτάνεις στων Φαιάκων τη γη
θα χρειαστεί υπομονή η πληγή είναι ακόμα ανοιχτή
τη ζωή σου πίσω να κλέψεις προσπαθείς και αρρωσταίνεις
οι άλλοι να προχωρούν μπροστά και συ πίσω να μένεις
ακόμα , φιλάς τώρα της πατρίδας σου το χώμα
σα ζητιάνος επέστρεψες μετά από τόσα χρόνια
γιατί η ελπίδα όπως ξέρεις πεθαίνει τελευταία
κι η σφαίρα αυτή ίσως δε θα 'ναι η μοιραία
η τρικυμία όπου να 'ναι θα κοπάσει , θα περάσεις
νέα οδύσσεια όμως αρχίζει , Οδυσσέα να ξεχάσεις
να παλέψεις του μνηστήρες να σκοτώσεις του κακού
να γευτείς και συ τη νίκη με την ήττα του εχθρού
να ζήσεις σαν άνθρωπος ελεύθερος πια
η ζωή σου από το μηδέν και η οδύσσεια σταματά
ένα ταξίδι μυθικό στου τέλους τον κόσμο , πήγες
τη γη των Κικόνων λεηλάτησες μα τώρα πληρώνεις
πολλοί δικοί σου ξεψύχησαν και συ ακόμα ματώνεις
στο σώμα πληγές και το μυαλό στο υπερπέραν
αφού ξέχασες κι εσένα τώρα βοήθεια από κανένα
στων λωτοφάγων τη χώρα , καρπούς για να ξεχάσεις
της επιστροφής τον δρόμο ξέχασες
και όμως έφαγες
να ζεις ή να μη ζεις σκέφτεσαι κι αναρωτιέσαι
κάτι μέσα σου φώναξε δοκίμασε τώρα γι' αυτό καταριέσαι
τη ζωή σου , για σένα , ποτέ δε θα 'ναι ωραία
μια σφαίρα μόνο απομένει κι αυτή θα 'ναι μοιραία
πίσω να κάνεις από τον πολύφημο , μοιάζει ανίκητος
ο κύκλωπας που τα έβαλες τώρα σε τρωει για όσα έκανες
δεν υπάρχει μεταστροφή και η κρεμάλα ακόμα εκεί
έχει φτάσει η στιγμή ν' ανοίξει ο τάφος του να σε πιει
στο νησί του Αιόλου σε σκόρπισε ο άνεμος
και σε έκανε γουρούνι η Κίρκη τώρα είσαι πιο αδύναμος
μα είναι το λιγότερο , αξιοπρέπεια μηδέν
όμως το ήξερες και τόλμησες τώρα δεν έχει δεν
γιατί νόμιζες πως έχεις κι άλλο χρόνο ακόμα
ο χρόνος σου τελειώνει τώρα ο χρόνος σε σκοτώνει
στο κάτω κόσμο σε μετέφεραν φίλια με τον Άδη
τα μάτια θα σου κλείσει ο θάνατος με ένα του χάδι
οι σειρήνες του κακού ήταν πολλές και όχι δυο
δεν άντεξες και άκουσες μα τώρα αβάσταχτο το κρύο
μες στη ψυχή σου η μοναξιά , εξάρτηση γλυκιά
τη μια γελάς από χαρά την άλλη κλαις σαν τα παιδία
τις αγελάδες του θεού στη Τρινηρία έφαγες
και για άλλη μια φορά τις εντολές παράκουσες
οι σύντροφοι σου πέθαναν και θα πεθάνεις μόνος σου
χωρίς τελευταία ευχή χωρίς κανένα να πεις τον πόνο σου
σε κρατάει η Καλυψώ τόσα χρόνια ακόμα όμηρο
δύσκολο να κρατήσεις ζωντανό ξανά το όνειρο
ώσπου κάνεις την αρχή φτάνεις στων Φαιάκων τη γη
θα χρειαστεί υπομονή η πληγή είναι ακόμα ανοιχτή
τη ζωή σου πίσω να κλέψεις προσπαθείς και αρρωσταίνεις
οι άλλοι να προχωρούν μπροστά και συ πίσω να μένεις
ακόμα , φιλάς τώρα της πατρίδας σου το χώμα
σα ζητιάνος επέστρεψες μετά από τόσα χρόνια
γιατί η ελπίδα όπως ξέρεις πεθαίνει τελευταία
κι η σφαίρα αυτή ίσως δε θα 'ναι η μοιραία
η τρικυμία όπου να 'ναι θα κοπάσει , θα περάσεις
νέα οδύσσεια όμως αρχίζει , Οδυσσέα να ξεχάσεις
να παλέψεις του μνηστήρες να σκοτώσεις του κακού
να γευτείς και συ τη νίκη με την ήττα του εχθρού
να ζήσεις σαν άνθρωπος ελεύθερος πια
η ζωή σου από το μηδέν και η οδύσσεια σταματά