Σου μιλάω από την καρδιά οπως πάντα άνοιξε τ' αυτιά
πάνε τα παλιά αλλάζει η ζωή γι' αυτό κοιτάω καλά
πετάω ψηλά γιατί κυλάει η πραγματικότητα
γυάλινη κι όλα αλλάζουν βλέπεις έχουνε την ιδιότητα
κάνω ότι πρέπει για μένα και δε με νοιάζει δεν πειράζει
γιατί δεν αλλάζει ότι είπα και ότι επιθυμώ δε με τρομάζει
μόνο αντιδρώ στις παγίδες του κακού σε ένα παιχνίδι
στη σκακιέρα θριαμβεύω θα 'χω για σύμμαχο τη νίκη
έτσι ψάχνω το αντίδοτο αντοχής που με πληγώνει
η άμμος στη κλεψύδρα βλέπω πως κάποτε τελειώνει
γιατί εκεί που περιμένω και ελπίζω φεύγει η ζωή
στη δεκαετία το 2000 ποιος ξέρει τι θα με βρει
κανείς δε ξέρει όμως δεν αφήνω την τύχη μου στην τύχη
για να πετύχει κανείς ίσως πρέπει πρώτα ν' αποτύχει
γεννήθηκα με σκοπό δε θα πεθάνω χωρίς λόγο
δε θα τραβήξει κανείς την σκανδάλη ενώ κρατάω εγώ το όπλο
δένω τη ζώνη μου και ετοιμάζομαι για απογείωση
χωρίς γείωση , μαθαίνω καλά επιτέλους τι θα πει επιβίωση
και κυνηγάω σκοπούς και στόχους ουσίας
δεν αποθέτω αποτυχίες στο σύνδρομο της ατυχίας
καταραμένη γη , πιάνω τον εαυτό μου ν' απορεί
γιατί ζει , δεν τα παρατάω το κρατάω για αρχή
πραγματικότητα γυάλινη βλέπω το τέλος σαν αρχή
και βλέπω το ουράνιο τόξο πριν από τη βροχή
φαντάζομαι πως η ζωή για μένα ξανά ξεκινά
πρέπει να βρω την έξοδο κινδύνου πριν να είναι πια αργά
όταν μου ανοίξανε πληγές τα χτυπήματα της μοίρας
η στιγμή που φανερώθηκε ο κρυμμένος μου χαρακτήρας
η αδύναμη πλευρά του δυνατού εαυτού μου
πρέπει να το πιστέψω , να το βάλω καλά στο νου μου
και θα νιώσω πιο δυνατός από το άγγιγμα του χρόνου
το ταξίδι είναι μεγάλο μες στα φυλακές του χρόνου
γι' αυτό παίρνω τη χαρά από τη λύπη κι επιμένω
τις αλυσίδες σπάω που με κράταγαν δεμένο
νιώθω πως η μάχη δεν τελείωσε ακόμα
είναι νωρίς σκύβω και πιάνω το σπαθί από το χώμα
μοιάζει με τώρα , όμως δεν είναι , πάει πέρασε ο καιρός
άσπρος , γκρι ,κόκκινος , μαύρος αλλάζει χρώμα ο ουρανός
αλλάζοντας χρώμα και στη ψυχή μου , δε χαρίζω τη ζωή μου
βρίσκω ξανά την αντοχή μου , βρίσκω ξανά τη δύναμή μου
η αξία του νικημένου δίνει αξία στον νικητή
γι' αυτό δεν αφήνω τη ζωή μου εις βάρος μου να χαρεί
όμως η αξία του νικητή είναι η δικαιολογία για το χαμένο
για να μη μου το πει κανείς , αφήνω τον εχθρό μου ηττημένο
αφήνω το φόβο να παίξει ρουλέτα ρώσικη να νιώσει το φόβο
πυροβολισμός από 6 σφαίρες σε ένα εξάσφαιρο όπλο
δεν αξίζει τον κόπο να με πάρει από κάτω γαμώτο
αλλάζω πορεία στο χρόνο το κάνω ξανά με το δικό μου τρόπο
σε αυτόν τον τόπο που ζω εδώ έχω ένα πρόβλημα για να λύσω
πρέπει να γίνω ακόμα καλύτερος πρέπει πάλι να δημιουργήσω
πρέπει να χτίσω τριγύρω μου φρούριο να μοιάζει πελώριο
ισχυρά προστατευμένο από δικό μου νόμο δρακόντειο
γιατί είναι η απόδειξη πως η θέληση φέρνει επιτυχία
την ευτυχία σε μένα που προσπάθησα στους άλλους τη δυστυχία
είναι η ευκαιρία να κάνω επιτέλους το δικό μου
δεν πίνω το λάθος οπως παλιά σαν να είναι το ποτό μου
κάνω υποχωρήσεις μικρές για να έχω και απαιτήσεις
πολλές , να προδώσω τις αρχές μου όμως ποτέ δε θα τολμήσω
κι εσύ να λες πως η πραγματικότητα είναι γυάλινη
πρέπει όρθιος όμως να μείνεις
να παραμείνεις αληθινός τη ζωή σου μόνο εσύ να κρίνεις
πάνε τα παλιά αλλάζει η ζωή γι' αυτό κοιτάω καλά
πετάω ψηλά γιατί κυλάει η πραγματικότητα
γυάλινη κι όλα αλλάζουν βλέπεις έχουνε την ιδιότητα
κάνω ότι πρέπει για μένα και δε με νοιάζει δεν πειράζει
γιατί δεν αλλάζει ότι είπα και ότι επιθυμώ δε με τρομάζει
μόνο αντιδρώ στις παγίδες του κακού σε ένα παιχνίδι
στη σκακιέρα θριαμβεύω θα 'χω για σύμμαχο τη νίκη
έτσι ψάχνω το αντίδοτο αντοχής που με πληγώνει
η άμμος στη κλεψύδρα βλέπω πως κάποτε τελειώνει
γιατί εκεί που περιμένω και ελπίζω φεύγει η ζωή
στη δεκαετία το 2000 ποιος ξέρει τι θα με βρει
κανείς δε ξέρει όμως δεν αφήνω την τύχη μου στην τύχη
για να πετύχει κανείς ίσως πρέπει πρώτα ν' αποτύχει
γεννήθηκα με σκοπό δε θα πεθάνω χωρίς λόγο
δε θα τραβήξει κανείς την σκανδάλη ενώ κρατάω εγώ το όπλο
δένω τη ζώνη μου και ετοιμάζομαι για απογείωση
χωρίς γείωση , μαθαίνω καλά επιτέλους τι θα πει επιβίωση
και κυνηγάω σκοπούς και στόχους ουσίας
δεν αποθέτω αποτυχίες στο σύνδρομο της ατυχίας
καταραμένη γη , πιάνω τον εαυτό μου ν' απορεί
γιατί ζει , δεν τα παρατάω το κρατάω για αρχή
πραγματικότητα γυάλινη βλέπω το τέλος σαν αρχή
και βλέπω το ουράνιο τόξο πριν από τη βροχή
φαντάζομαι πως η ζωή για μένα ξανά ξεκινά
πρέπει να βρω την έξοδο κινδύνου πριν να είναι πια αργά
όταν μου ανοίξανε πληγές τα χτυπήματα της μοίρας
η στιγμή που φανερώθηκε ο κρυμμένος μου χαρακτήρας
η αδύναμη πλευρά του δυνατού εαυτού μου
πρέπει να το πιστέψω , να το βάλω καλά στο νου μου
και θα νιώσω πιο δυνατός από το άγγιγμα του χρόνου
το ταξίδι είναι μεγάλο μες στα φυλακές του χρόνου
γι' αυτό παίρνω τη χαρά από τη λύπη κι επιμένω
τις αλυσίδες σπάω που με κράταγαν δεμένο
νιώθω πως η μάχη δεν τελείωσε ακόμα
είναι νωρίς σκύβω και πιάνω το σπαθί από το χώμα
μοιάζει με τώρα , όμως δεν είναι , πάει πέρασε ο καιρός
άσπρος , γκρι ,κόκκινος , μαύρος αλλάζει χρώμα ο ουρανός
αλλάζοντας χρώμα και στη ψυχή μου , δε χαρίζω τη ζωή μου
βρίσκω ξανά την αντοχή μου , βρίσκω ξανά τη δύναμή μου
η αξία του νικημένου δίνει αξία στον νικητή
γι' αυτό δεν αφήνω τη ζωή μου εις βάρος μου να χαρεί
όμως η αξία του νικητή είναι η δικαιολογία για το χαμένο
για να μη μου το πει κανείς , αφήνω τον εχθρό μου ηττημένο
αφήνω το φόβο να παίξει ρουλέτα ρώσικη να νιώσει το φόβο
πυροβολισμός από 6 σφαίρες σε ένα εξάσφαιρο όπλο
δεν αξίζει τον κόπο να με πάρει από κάτω γαμώτο
αλλάζω πορεία στο χρόνο το κάνω ξανά με το δικό μου τρόπο
σε αυτόν τον τόπο που ζω εδώ έχω ένα πρόβλημα για να λύσω
πρέπει να γίνω ακόμα καλύτερος πρέπει πάλι να δημιουργήσω
πρέπει να χτίσω τριγύρω μου φρούριο να μοιάζει πελώριο
ισχυρά προστατευμένο από δικό μου νόμο δρακόντειο
γιατί είναι η απόδειξη πως η θέληση φέρνει επιτυχία
την ευτυχία σε μένα που προσπάθησα στους άλλους τη δυστυχία
είναι η ευκαιρία να κάνω επιτέλους το δικό μου
δεν πίνω το λάθος οπως παλιά σαν να είναι το ποτό μου
κάνω υποχωρήσεις μικρές για να έχω και απαιτήσεις
πολλές , να προδώσω τις αρχές μου όμως ποτέ δε θα τολμήσω
κι εσύ να λες πως η πραγματικότητα είναι γυάλινη
πρέπει όρθιος όμως να μείνεις
να παραμείνεις αληθινός τη ζωή σου μόνο εσύ να κρίνεις