Op een stille ochtend als deze, met ochtendmist als dit,
Als de geluiden zich verbergen en van nergens lijken te komen,
Als niets meer zeker is.
Als in het riet de wind zwijgt,
De kleuren in grijs vervagen,
Alleen vermoeden doet.
Dit wordt een mooie dag,
Dit wordt een mooie dag,
Deze dag is ideaal.
Op een stille ochtend als deze, met ochtendmist als dit,
Als mijn ogen alle kans krijgen waar te maken wat ze zien,
Zonder oordelen vooraf.
Dan richt het kijken zich naar binnen,
Dan wil mijn zijn opnieuw beginnen,
Maken de dingen zich zelf.
En als uit het niets, zijn daar de paden in het bos,
De voetstappen in het zand,
En ook meteen het water.
In de groeven op mijn gezicht,
Terwijl ik glimlachend weet.
Zo richt het kijken zich naar binnen,
Nu wil mijn zijn opnieuw beginnen,
Maakt mijn wereld zich zelf.
Op een stille ochtend als deze met ochtendmist als dit.
Als de geluiden zich verbergen en van nergens lijken te komen,
Als niets meer zeker is.
Als in het riet de wind zwijgt,
De kleuren in grijs vervagen,
Alleen vermoeden doet.
Dit wordt een mooie dag,
Dit wordt een mooie dag,
Deze dag is ideaal.
Op een stille ochtend als deze, met ochtendmist als dit,
Als mijn ogen alle kans krijgen waar te maken wat ze zien,
Zonder oordelen vooraf.
Dan richt het kijken zich naar binnen,
Dan wil mijn zijn opnieuw beginnen,
Maken de dingen zich zelf.
En als uit het niets, zijn daar de paden in het bos,
De voetstappen in het zand,
En ook meteen het water.
In de groeven op mijn gezicht,
Terwijl ik glimlachend weet.
Zo richt het kijken zich naar binnen,
Nu wil mijn zijn opnieuw beginnen,
Maakt mijn wereld zich zelf.
Op een stille ochtend als deze met ochtendmist als dit.