en als ik niet meer huil
als ik de nevel zie boven de stille velden
hoe als de zon zijn stralen breekt
uit gaten in de lucht
hoe vogels strepen trekken in hun vlucht
als ik daarvan niet meer huil,
wil ik dan nog wel bestaan.
en als ik niet meer huiver
als ik de kleuren zie
hoe ze tot paars verglijden
hoe de nacht de dag verdrijft
en plaats maakt voor de maan
als ik de luide kreet tot stilte hoor vergaan
als ik dan niet huiver
wil ik dan nog wel bestaan
de beuk erin de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin
en als ik niet meer beef
als ik jouw lichaam zie
de snelheid van jouw lach
hoe een beweging van jouw hoofd
je gemoed verraad
hoe ieder ongesproken woord
mij hier verloren achterlaat
als ik daarvan niet meer beef
ach.....
wil ik dan nog wel bestaan
en als ik niet meer schreeuw
als ik de beelden zie
hoe geweld eenvoudig toeslaat
hoe de verveling van teveel
in onverschilligheid overgaat
als de domheid van de dood
mij met stomheid slaat
als ik dan niet schreeuw
wil ik dan nog wel bestaan
de beuk erin de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin
ik meet alles wat ik zie en wat ik eerder zag,
zodat ik nooit iets anders denk dan wat ik al dacht
zo gaat keurig net zoals ik had verwacht
alles veilig en bekend nooit is er iets meer onverwacht
alles past niets is te groot
ik hoef niet eens te overleven
want ik ben al dood
de beuk erin de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin
en als ik niet meer lach als ik de geluiden hoor
van mensen die zich duiden
de angst alleen te zijn gaat met ze aan de haal
het tumult van veilig wezen
weerklinkt als haveloos kabaal
als ik daarom niet meer lach
wil ik dan nog wel bestaan
en als ik niet meer vecht
als ik het strijden zie
de logica van het bestaan
hoe mensen in hun overleven
automatisch verder gaan
het dodelijk geweld van geld
trek ik mij niet meer aan
als ik daarom niet meer vecht
waarom zou ik dan nog bestaan
de beuk erin, de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin, de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin.
alle uitgesleten paden in mijn hoofd
moeten met de sloper mee.
ik wil nu en alles anders
ik wil nooit meer als ik dee.
de beuk erin de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin
als ik de nevel zie boven de stille velden
hoe als de zon zijn stralen breekt
uit gaten in de lucht
hoe vogels strepen trekken in hun vlucht
als ik daarvan niet meer huil,
wil ik dan nog wel bestaan.
en als ik niet meer huiver
als ik de kleuren zie
hoe ze tot paars verglijden
hoe de nacht de dag verdrijft
en plaats maakt voor de maan
als ik de luide kreet tot stilte hoor vergaan
als ik dan niet huiver
wil ik dan nog wel bestaan
de beuk erin de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin
en als ik niet meer beef
als ik jouw lichaam zie
de snelheid van jouw lach
hoe een beweging van jouw hoofd
je gemoed verraad
hoe ieder ongesproken woord
mij hier verloren achterlaat
als ik daarvan niet meer beef
ach.....
wil ik dan nog wel bestaan
en als ik niet meer schreeuw
als ik de beelden zie
hoe geweld eenvoudig toeslaat
hoe de verveling van teveel
in onverschilligheid overgaat
als de domheid van de dood
mij met stomheid slaat
als ik dan niet schreeuw
wil ik dan nog wel bestaan
de beuk erin de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin
ik meet alles wat ik zie en wat ik eerder zag,
zodat ik nooit iets anders denk dan wat ik al dacht
zo gaat keurig net zoals ik had verwacht
alles veilig en bekend nooit is er iets meer onverwacht
alles past niets is te groot
ik hoef niet eens te overleven
want ik ben al dood
de beuk erin de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin
en als ik niet meer lach als ik de geluiden hoor
van mensen die zich duiden
de angst alleen te zijn gaat met ze aan de haal
het tumult van veilig wezen
weerklinkt als haveloos kabaal
als ik daarom niet meer lach
wil ik dan nog wel bestaan
en als ik niet meer vecht
als ik het strijden zie
de logica van het bestaan
hoe mensen in hun overleven
automatisch verder gaan
het dodelijk geweld van geld
trek ik mij niet meer aan
als ik daarom niet meer vecht
waarom zou ik dan nog bestaan
de beuk erin, de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin, de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin.
alle uitgesleten paden in mijn hoofd
moeten met de sloper mee.
ik wil nu en alles anders
ik wil nooit meer als ik dee.
de beuk erin de beuk erin
ik geef toe zo heeft het allemaal geen zin
de beuk erin de beuk erin
alles moet weg
en dat is pas het begin