Mijn vierde logopediste. Ik stotterde, ik sliste. Mijn tong bleef voortdurend lettergrepen missen. Ik vocht met medeklinkers, ik stopte, ik slikte. Ik haalde geen adem, tot ik fokking stikte. Eerste alinea, derde woord, die kut "K". Zegt het dan. De klas lacht. Nee, de klas wacht. Toffe leraar was dat. Eeh, Van Dijk toch. Blijft toch vuurpeleton, voor schot... schut. Verplaats mijn vingertop, zweetplek, veeg 'm weg, s***, blijft toch erop. Sorry. Inmiddels, het woord al zovaak herhaald in mijn hoofd, dat mijn tong het allang niet meer gelooft. Mijn moed druipt weg, mijn brein is op zoek naar een uitweg. M'n broek ligt onaangeroerd, niets dan ruis, echt. Stilte, 25 zwijgen waar 1 stem genoeg is om te bevrijden.
Refrein:
In den beginne was ik niks... na niets werd ik alles... maar alles gaf niets, dus de tijd is gekomen voor alles om te bevallen.
Verjaardag van Marit, basisschool D cup, enige negertje op school, hoofd met zwart wol. Leef dus is de angst apart te zijn, maar gelukkig was ik sterk en zijn ze een soort van bang voor mij. Was 't Mei? Ik maakte mij genodigd op feestjes en partijtjes moonwalks te komen showen. Kleine Blax en s**? Nee dames, aandacht was er niet. Bij kleine Henri wel, maar hij had een bril, ik snap dat niet! Niet dat ik niets deed, ik liep me en liet geen kans onbenut. Dames op mijn schouders, zij speelden A-Team. Ik speelde B.A. Henri was Hannibal, Face deed dus niet mee. Twintig jaar na die verjaardag, ben ik BLX, heb ik respect, s** en een heleboel aandacht. Dus die prognose liet te wensen over. Maar ik had toch al lang bevestigd dat ik niet in school geloofde.
Refrein:
In den beginnen was ik niks... na niets werd ik alles... maar alles gaf niets... dus de tijd is gekomen voor alles om te bevallen.
Refrein:
In den beginne was ik niks... na niets werd ik alles... maar alles gaf niets, dus de tijd is gekomen voor alles om te bevallen.
Verjaardag van Marit, basisschool D cup, enige negertje op school, hoofd met zwart wol. Leef dus is de angst apart te zijn, maar gelukkig was ik sterk en zijn ze een soort van bang voor mij. Was 't Mei? Ik maakte mij genodigd op feestjes en partijtjes moonwalks te komen showen. Kleine Blax en s**? Nee dames, aandacht was er niet. Bij kleine Henri wel, maar hij had een bril, ik snap dat niet! Niet dat ik niets deed, ik liep me en liet geen kans onbenut. Dames op mijn schouders, zij speelden A-Team. Ik speelde B.A. Henri was Hannibal, Face deed dus niet mee. Twintig jaar na die verjaardag, ben ik BLX, heb ik respect, s** en een heleboel aandacht. Dus die prognose liet te wensen over. Maar ik had toch al lang bevestigd dat ik niet in school geloofde.
Refrein:
In den beginnen was ik niks... na niets werd ik alles... maar alles gaf niets... dus de tijd is gekomen voor alles om te bevallen.