ธรณีนี่นี้ ธรณีนี่นี้ บนแผนที่ประเทศไทย
เป็นที่ราบสูงอันกว้างใหญ่
ที่ไผต่อไผเอิ้นว่าแผ่นดินอีสาน
อีสาน... อีสาน...
คือแผ่นดินของคนกินข้าวเหนียว
ถิ่นดอกกระเจียวดอกคูนดอกจาน
มีสายน้ำโขง ชีมูล หล่อเลี้ยง
กล่อมใจด้วยเสียงพิณแคนแผ่วหวาน
ถือฮีตสิบสอง คองสิบสี่โบราณ
หลอมใจอีสานให้ก้าวผ่านแล้งเข็ญ
สู้บ่ถอยถึงต้นทุนบ่สูง
ฤทธิ์ตำบักหุ่งฝึกให้ยอมบ่เป็น
ลำบากแค่ไหนก็มีหัวใจมักม่วน
เก็บคำคร่ำครวญใส่ทำนองผ่องเพ็ญ
เป็นกลอนลำขับดับทุกข์ยามลำเค็ญ
เลือดตากระเด็นยังลุกขึ้นย้อนฟ้อนแอ่น
มนต์เพลงลำขับขาน
บอกลูกอีสานบ่ย่านผู้ใด๋
แม้นตกถิ่นฐานใด
เหงื่อรินท่วมกาย
ใจมีแต่เสียงแคนซิ่งจังหวะ
ลำเซิ้ง ลำเต้ย ลำเดิน ลำเพลินลำแพน
ขับกล่อมทางเดินคลอนแคลน
ออกเสียงแทน..พี่น้องบ้านเฮา
อีสาน...อีสาน โอ...โอ้...โอ๊...
ดอกจานยังแดงผักกะแยงยังหอม
แมงภู่ยังตอมดอกกะยอมยามเช้า
น้ำชีมูลโขงยังไหลลงบ่ถอย
อีสานลาบก้อยยังรสแซ่บบ่เซา
เพลงลูกอีสานก็ยังสิม่วนคือเก่า
บอกคนบ้านเฮาให้ฮักกัน...มั่นแก่น...
ธรณีนี่นี้ ธรณีนี่นี้ บนแผนที่ประเทศไทย
เป็นที่ราบสูงอันกว้างใหญ่
ที่ไผต่อไผเอิ้นว่าแผ่นดินอีสาน
อีสาน... อีสาน...
เป็นที่ราบสูงอันกว้างใหญ่
ที่ไผต่อไผเอิ้นว่าแผ่นดินอีสาน
อีสาน... อีสาน...
คือแผ่นดินของคนกินข้าวเหนียว
ถิ่นดอกกระเจียวดอกคูนดอกจาน
มีสายน้ำโขง ชีมูล หล่อเลี้ยง
กล่อมใจด้วยเสียงพิณแคนแผ่วหวาน
ถือฮีตสิบสอง คองสิบสี่โบราณ
หลอมใจอีสานให้ก้าวผ่านแล้งเข็ญ
สู้บ่ถอยถึงต้นทุนบ่สูง
ฤทธิ์ตำบักหุ่งฝึกให้ยอมบ่เป็น
ลำบากแค่ไหนก็มีหัวใจมักม่วน
เก็บคำคร่ำครวญใส่ทำนองผ่องเพ็ญ
เป็นกลอนลำขับดับทุกข์ยามลำเค็ญ
เลือดตากระเด็นยังลุกขึ้นย้อนฟ้อนแอ่น
มนต์เพลงลำขับขาน
บอกลูกอีสานบ่ย่านผู้ใด๋
แม้นตกถิ่นฐานใด
เหงื่อรินท่วมกาย
ใจมีแต่เสียงแคนซิ่งจังหวะ
ลำเซิ้ง ลำเต้ย ลำเดิน ลำเพลินลำแพน
ขับกล่อมทางเดินคลอนแคลน
ออกเสียงแทน..พี่น้องบ้านเฮา
อีสาน...อีสาน โอ...โอ้...โอ๊...
ดอกจานยังแดงผักกะแยงยังหอม
แมงภู่ยังตอมดอกกะยอมยามเช้า
น้ำชีมูลโขงยังไหลลงบ่ถอย
อีสานลาบก้อยยังรสแซ่บบ่เซา
เพลงลูกอีสานก็ยังสิม่วนคือเก่า
บอกคนบ้านเฮาให้ฮักกัน...มั่นแก่น...
ธรณีนี่นี้ ธรณีนี่นี้ บนแผนที่ประเทศไทย
เป็นที่ราบสูงอันกว้างใหญ่
ที่ไผต่อไผเอิ้นว่าแผ่นดินอีสาน
อีสาน... อีสาน...