กี่คืน ที่สายลมช่างเหน็บหนาว
แหงนมองดาวที่ริมข้างทาง
กอดกระชับตัวเองเอาไว้
พออุ่นใจในเมืองอ้างว้าง
ภาพจำสีจางย้อนคืนวันจากบ้านมาไกล
ปู...ทางฝันด้วยงานเหนื่อยล้า
สะสางภาระที่เต็มสองไหล่
ทำงานบนตึกหลายสิบชั้น
วันเวียนวันวิ่งวนวุ่นวาย
นอกกระจกใสที่ขอบฟ้าไกลบ้านเราคอยอยู่
จากลูกสาวชาวนา มาเป็นลูกจ้างเขา
เพื่อนรักคือความเหงา เพื่อนแท้คือใจสู้
เป็นฟันเฟืองของเมืองเจริญ
ลำบากเหลือเกินใครบ้างจะรู้
ดาวที่มองดู สมมติเป็นสายตาคนห่วงใย
สู้ไหว ด้วยแรงใจทางบ้านส่งมา
ปัญหาใหญ่น้อยจึงพอรับได้
เลิกงานเดินกลับพร้อมความเหงา
ได้แสงดาวส่องเป็นเพื่อนใจ
หวังว่าเมืองไกลคงไม่ใจร้ายกับสาวบ้านนอก
เลิกงานเดินกลับพร้อมความเหงา
ได้แสงดาวส่องเป็นเพื่อนใจ
หวังว่าเมืองไกลคงไม่ใจร้ายกับสาวบ้านนอก
แหงนมองดาวที่ริมข้างทาง
กอดกระชับตัวเองเอาไว้
พออุ่นใจในเมืองอ้างว้าง
ภาพจำสีจางย้อนคืนวันจากบ้านมาไกล
ปู...ทางฝันด้วยงานเหนื่อยล้า
สะสางภาระที่เต็มสองไหล่
ทำงานบนตึกหลายสิบชั้น
วันเวียนวันวิ่งวนวุ่นวาย
นอกกระจกใสที่ขอบฟ้าไกลบ้านเราคอยอยู่
จากลูกสาวชาวนา มาเป็นลูกจ้างเขา
เพื่อนรักคือความเหงา เพื่อนแท้คือใจสู้
เป็นฟันเฟืองของเมืองเจริญ
ลำบากเหลือเกินใครบ้างจะรู้
ดาวที่มองดู สมมติเป็นสายตาคนห่วงใย
สู้ไหว ด้วยแรงใจทางบ้านส่งมา
ปัญหาใหญ่น้อยจึงพอรับได้
เลิกงานเดินกลับพร้อมความเหงา
ได้แสงดาวส่องเป็นเพื่อนใจ
หวังว่าเมืองไกลคงไม่ใจร้ายกับสาวบ้านนอก
เลิกงานเดินกลับพร้อมความเหงา
ได้แสงดาวส่องเป็นเพื่อนใจ
หวังว่าเมืองไกลคงไม่ใจร้ายกับสาวบ้านนอก