Ζω και παραδίνομαι σε ένα γελοίο οικοσύστημα
με τέρατα που αλύπητα ρουφάνε τη ψυχή μου
Ζω και ας μην υπάρχουν πια
άλλα για μένα περιθώρια
Ποτάμια κόσμου πρόχειρα τυλίγουν με μανία
καθε στιγμή μου θέλω να χαίρομαι κάθε καινούργιο μου απόκτημα
κι είναι το κάθε τους χειροκρότημα εχθρός απέναντί μου
Ζω σε παραλήρημα κι όλα μου μοιάζουν ανεξήγητα
Πώς τσάκισα στη θύελλα ανθρώπινες ζωές απ' τη ζωή μου
Γύρω ο,τι λέμε σαν αστείο ξωτικό
Σαν ένα έργο μισό απο ανάγκη
Και πλυμμηρίζω ανάγκη το χορό
Γύρω μου όλοι σκυθρωποί από ανάγκη
Ξέρεις δεν έχω τίποτα να πω
Όλα γυρίζουν ξαφνικά από ανάγκη
Θα πλυμμηρίσω ανάγκη το χορό
Κι όλοι θα μείνουν στη σιωπή από ανάγκη
Τώρα μου μοιάζω σαν αστείο ξωτικό
Μοιάζω να είμαι ένα αστείο ξωτικό
Ζω σαν ένας θρίαμβος σ' ερημική πραγματικότητα
Σε μονοπάτια απόλυτα γερνάω το κορμί μου
Ζω κι είναι μαρτύριο καθε φορά που άλλος γίνομαι
Βουλιάζω κι αποκλείομαι σαν σκύβω να μ' αγγίξω
Το σώμα μου να αγγίξω
Τυλίγομαι στο ψέμμα για να ζήσω
με τέρατα που αλύπητα ρουφάνε τη ψυχή μου
Ζω και ας μην υπάρχουν πια
άλλα για μένα περιθώρια
Ποτάμια κόσμου πρόχειρα τυλίγουν με μανία
καθε στιγμή μου θέλω να χαίρομαι κάθε καινούργιο μου απόκτημα
κι είναι το κάθε τους χειροκρότημα εχθρός απέναντί μου
Ζω σε παραλήρημα κι όλα μου μοιάζουν ανεξήγητα
Πώς τσάκισα στη θύελλα ανθρώπινες ζωές απ' τη ζωή μου
Γύρω ο,τι λέμε σαν αστείο ξωτικό
Σαν ένα έργο μισό απο ανάγκη
Και πλυμμηρίζω ανάγκη το χορό
Γύρω μου όλοι σκυθρωποί από ανάγκη
Ξέρεις δεν έχω τίποτα να πω
Όλα γυρίζουν ξαφνικά από ανάγκη
Θα πλυμμηρίσω ανάγκη το χορό
Κι όλοι θα μείνουν στη σιωπή από ανάγκη
Τώρα μου μοιάζω σαν αστείο ξωτικό
Μοιάζω να είμαι ένα αστείο ξωτικό
Ζω σαν ένας θρίαμβος σ' ερημική πραγματικότητα
Σε μονοπάτια απόλυτα γερνάω το κορμί μου
Ζω κι είναι μαρτύριο καθε φορά που άλλος γίνομαι
Βουλιάζω κι αποκλείομαι σαν σκύβω να μ' αγγίξω
Το σώμα μου να αγγίξω
Τυλίγομαι στο ψέμμα για να ζήσω