Τ΄ αστέρια δε χαθήκανε δεν έσβησε το φεγγάρι
η μοναξιά δεν είναι δρόμος να τον μετράς
κανένας δεν αγάπησε πιο πολύ απ΄όσο μπορούσε
κι ούτε κανένας έκρυψε τον ήλιο που κοιτάς .
Τα κύματα δεν τσάκισαν τους τσακισμένους βράχους
τα σύννεφα δε φέρνουνε της λήθης το νερό
κανένας δε λυπήθηκε πιο πολύ απ όσο μπορούσε
κι ούτε κανείς κατάφερε ν΄ αγγίξει το κενό .
Τα δέντρα δε χαμήλωσαν τις ρίζες τους να νοιώσουν
και λόγια δεν ακούστηκαν μες τη βαθιά σιωπή
κανένας μας δεν άντεξε πιο πολύ απ΄όσο μπορούσε
κι ούτε κανείς αγκάλιασε μια όμορφη ψυχή .
η μοναξιά δεν είναι δρόμος να τον μετράς
κανένας δεν αγάπησε πιο πολύ απ΄όσο μπορούσε
κι ούτε κανένας έκρυψε τον ήλιο που κοιτάς .
Τα κύματα δεν τσάκισαν τους τσακισμένους βράχους
τα σύννεφα δε φέρνουνε της λήθης το νερό
κανένας δε λυπήθηκε πιο πολύ απ όσο μπορούσε
κι ούτε κανείς κατάφερε ν΄ αγγίξει το κενό .
Τα δέντρα δε χαμήλωσαν τις ρίζες τους να νοιώσουν
και λόγια δεν ακούστηκαν μες τη βαθιά σιωπή
κανένας μας δεν άντεξε πιο πολύ απ΄όσο μπορούσε
κι ούτε κανείς αγκάλιασε μια όμορφη ψυχή .