Φεγγάρια Lyrics

Φεγγάρια σκοτεινά
θερίζουνε ξανά
τους έρωτες των δρόμων
Κι από κει
μια ώρα διαρκεί
ο βίος των εντόμων
Σ' αγαπάω και βυθίζομαι
στη ρωγμή κι απελπίζομαι
Έπεται γιατί δρέπεται
η κραυγή του θηρίου
Σ' αγαπάω σαν οτιδήποτε
κόσμε μου έρημε κι αλύτρωτε
Τα τρωτά απορρίπτονται
στα υπόγεια του κτιρίου
Χαμένη κιβωτός
και μέσα εαυτός
που δεν ολοκληρώνει
Κι από δω
αυτά μπορώ να δω
και τη ζωή σαν χιόνι