Στίχοι: Θάνος Παπανικολάου
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής
Πασχάλης Τερζής:
Βλέμματα και σώματα, σε χιλιάδες χρώματα
Πανηγύρι στήσαμε γύρω απ' τη φωτιά
Παίζουμε χορεύουμε, γελάμε ταξιδεύουμε
Κι ας είναι τα σπίτια μας χάρτινα κουτιά
Γύρω μας ραδιόφωνα, εικόνες μαγνητόφωνα
Ανοιχτά παράθυρα μάτια γελαστά
Κι όλα μας τα όνειρα, λάμπες στα λασπόνερα
Σήματα του δρόμου για όποιον έρχεται μετά
Έτσι είναι οι άνθρωποι, που 'χουν συναισθήματα
Δεν πατούν σε βήματα, που 'ναι λερωμένα
Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξέρουν πως να συγχωρούν
Κι αγαπάνε όσο μπορούν, όπως εγώ εσένα
Η καρδιά μας πέρασμα, σε τραπέζι κέρασμα
Ανοιχτή ομπρέλα η δική μας αγκαλιά
Η ζωή που ονειρευτήκαμε, μ' αυτήν που αποδεχτήκαμε
Κάποτε ήταν δίδυμες μα δε μοιάζουν πια
Έτσι είναι οι άνθρωποι, που 'χουν συναισθήματα
Δεν πατούν σε βήματα, που 'ναι λερωμένα
Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξέρουν πως να συγχωρούν
Κι αγαπάνε όσο μπορούν, όπως εγώ εσένα
Έτσι είναι οι άνθρωποι, που 'χουν συναισθήματα
Δεν πατούν σε βήματα, που 'ναι λερωμένα
Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξέρουν πως να συγχωρούν
Κι αγαπάνε όσο μπορούν, όπως εγώ εσένα
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής
Πασχάλης Τερζής:
Βλέμματα και σώματα, σε χιλιάδες χρώματα
Πανηγύρι στήσαμε γύρω απ' τη φωτιά
Παίζουμε χορεύουμε, γελάμε ταξιδεύουμε
Κι ας είναι τα σπίτια μας χάρτινα κουτιά
Γύρω μας ραδιόφωνα, εικόνες μαγνητόφωνα
Ανοιχτά παράθυρα μάτια γελαστά
Κι όλα μας τα όνειρα, λάμπες στα λασπόνερα
Σήματα του δρόμου για όποιον έρχεται μετά
Έτσι είναι οι άνθρωποι, που 'χουν συναισθήματα
Δεν πατούν σε βήματα, που 'ναι λερωμένα
Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξέρουν πως να συγχωρούν
Κι αγαπάνε όσο μπορούν, όπως εγώ εσένα
Η καρδιά μας πέρασμα, σε τραπέζι κέρασμα
Ανοιχτή ομπρέλα η δική μας αγκαλιά
Η ζωή που ονειρευτήκαμε, μ' αυτήν που αποδεχτήκαμε
Κάποτε ήταν δίδυμες μα δε μοιάζουν πια
Έτσι είναι οι άνθρωποι, που 'χουν συναισθήματα
Δεν πατούν σε βήματα, που 'ναι λερωμένα
Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξέρουν πως να συγχωρούν
Κι αγαπάνε όσο μπορούν, όπως εγώ εσένα
Έτσι είναι οι άνθρωποι, που 'χουν συναισθήματα
Δεν πατούν σε βήματα, που 'ναι λερωμένα
Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξέρουν πως να συγχωρούν
Κι αγαπάνε όσο μπορούν, όπως εγώ εσένα