Παιδαγωγημένος σ'ένα κόσμο ανταγωνιστικό
και μεγαλωμένος σ'ένα περιβάλλον αστικό.
Κλειδωμένος σ'ένα άσυλο εμφανισιακό,
κυνηγώντας ένα όνειρο καταναλωτικό.
Ένα σπίτι - μια γυναίκα, ένα αμάξι - δυο παιδιά,
Μια υπόσχεση σε κάποιον που επένδυσε πολλά,
σε εμένα και από μένα περιμένει να εισπράξει
μια δόση αδικίας στο κεφάλι μου να στάξει,
Να λέω πως δεν υπάρχουνε τριγύρω μου στραβά
και να κλείνω τα αυτιά μου σ'όσα ακούγονται ουρλιαχτά,
με πασάλειψαν οι γλώσσες τους κολακευτικά
και επιστράτευσαν την πιο πεπειραμένη γαληφιά.
Μου'δωσαν πτυχίο από σχολείο, πτυχίο από σχολή,
πιστοποίησαν ακόμα και πως ξέρω μουσική,
μου φόρτωσαν για να σκύβω με βραβεία τον λαιμό
και με εκλέξανε αρμόδιο για να λογοδοτώ.
Τώρα με κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους. (x2)
Όσο υπάρχω αυτός ο κόσμος με παλεύει,
πότε γελάει, πότε αγριεύει,
πότε ανοίγει μία ζεστή αγκαλιά
και πότε βγάζει μια αισχρή κακομοιριά
και με βάζει και εμένα να σιχαθώ τον εαυτό μου,
πώς τ'αφήνεις έστω για λίγο να πλανεύει το μυαλό μου.
Να βάζει ζιζάνια που σπέρνουν υιούς
που γκρεμίζουν την πίστη μου για ίσους ζυγούς.
Πού αφήνουν συνέχεια τους άλλους μπροστά,
είναι πιο πολύτιμο να ζεις σ'ένα κλουβά με σκατά;
Είναι έξυπνο να θέλεις να ανέβεις πιο ψηλά
όταν παντού υπάρχει η ίδια μυρωδιά.
Μα εσύ σπρώχνεις όποιον βρίσκεις μπροστά σου στον πάτο,
μέχρι να κάνεις τον μοιραίο σου σάλτο
και να γίνεις ένας χέστης απ'αυτούς εκεί ψηλά,
που τρώνε συνεχώς και γεμίζουν τον κουβά.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους. (x2)
Μου κλείνουν τα μάτια και μου υπόσχονται πολλά
και μου προξενεύουν μια αισχρή κακομοιριά,
που γονατίζει μπροστά στ'αφεντικά
και που φιλάει την πιο κατουρημένη τους ποδιά,
μα εγώ ανοίγω τα μάτια μου και τρέχω μακριά,
μ'έχει μαγέψει μια ασύγκριτη και άγρια ομορφιά,
είναι αυτή που στα εργοστάσια κολλάει τις μηχανές,
που γεμίζει τους δρόμους με χιλιάδες φωνές,
είναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά.
Μην μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους. (x2)
(Eίναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά.
Μην μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά.)
και μεγαλωμένος σ'ένα περιβάλλον αστικό.
Κλειδωμένος σ'ένα άσυλο εμφανισιακό,
κυνηγώντας ένα όνειρο καταναλωτικό.
Ένα σπίτι - μια γυναίκα, ένα αμάξι - δυο παιδιά,
Μια υπόσχεση σε κάποιον που επένδυσε πολλά,
σε εμένα και από μένα περιμένει να εισπράξει
μια δόση αδικίας στο κεφάλι μου να στάξει,
Να λέω πως δεν υπάρχουνε τριγύρω μου στραβά
και να κλείνω τα αυτιά μου σ'όσα ακούγονται ουρλιαχτά,
με πασάλειψαν οι γλώσσες τους κολακευτικά
και επιστράτευσαν την πιο πεπειραμένη γαληφιά.
Μου'δωσαν πτυχίο από σχολείο, πτυχίο από σχολή,
πιστοποίησαν ακόμα και πως ξέρω μουσική,
μου φόρτωσαν για να σκύβω με βραβεία τον λαιμό
και με εκλέξανε αρμόδιο για να λογοδοτώ.
Τώρα με κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους. (x2)
Όσο υπάρχω αυτός ο κόσμος με παλεύει,
πότε γελάει, πότε αγριεύει,
πότε ανοίγει μία ζεστή αγκαλιά
και πότε βγάζει μια αισχρή κακομοιριά
και με βάζει και εμένα να σιχαθώ τον εαυτό μου,
πώς τ'αφήνεις έστω για λίγο να πλανεύει το μυαλό μου.
Να βάζει ζιζάνια που σπέρνουν υιούς
που γκρεμίζουν την πίστη μου για ίσους ζυγούς.
Πού αφήνουν συνέχεια τους άλλους μπροστά,
είναι πιο πολύτιμο να ζεις σ'ένα κλουβά με σκατά;
Είναι έξυπνο να θέλεις να ανέβεις πιο ψηλά
όταν παντού υπάρχει η ίδια μυρωδιά.
Μα εσύ σπρώχνεις όποιον βρίσκεις μπροστά σου στον πάτο,
μέχρι να κάνεις τον μοιραίο σου σάλτο
και να γίνεις ένας χέστης απ'αυτούς εκεί ψηλά,
που τρώνε συνεχώς και γεμίζουν τον κουβά.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους. (x2)
Μου κλείνουν τα μάτια και μου υπόσχονται πολλά
και μου προξενεύουν μια αισχρή κακομοιριά,
που γονατίζει μπροστά στ'αφεντικά
και που φιλάει την πιο κατουρημένη τους ποδιά,
μα εγώ ανοίγω τα μάτια μου και τρέχω μακριά,
μ'έχει μαγέψει μια ασύγκριτη και άγρια ομορφιά,
είναι αυτή που στα εργοστάσια κολλάει τις μηχανές,
που γεμίζει τους δρόμους με χιλιάδες φωνές,
είναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά.
Μην μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους. (x2)
(Eίναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά.
Μην μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά.)