Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Απαγγέλλουν ο Κωνσταντής κι ο Αριστοτέλης
«Ο Κάλχας έριξε τη ζαριά κι ύστερα, βήχοντας, γυρνάει και λέει:
-Ούτε και σήμερα οι άνεμοι θα μας πάρουν».
Μια πάστα η ζωή
κι η ΑΕΛ το κερασάκι.
Κι όλα όσα θέλω για να πω
τα τρώει το ποταμάκι.
Μονάχα ο δόκτωρ Ιπποκράτης
το 'χει πάρει είδηση,
κι αφήνοντας το βάθρο πού και πού
στις όχθες πάει να ψαρέψει το μυστικό.
Βεγγέρα, Μούσες, Μονοπώλιο, Μπραζίλ και Λάμπα,
της πόλης οι μοιραίοι εξασκούνται στο μπλαζέ.
Στη σκοτεινή πλευρά τελώνια 'λευτερώνονται
και τατουάζ γεμάτα 'αχ και βαχ'
στου Πηνειού τις λεύκες χαράζουνε.
Σκυφτός στης ΔΕΥΑΛ τα χαρακώματα μετράω
τις Κυριακές που ακόμα η πλάτη μου θα φορτωθεί.
Πίσω απ' τους δύστροπους φακούς μου
της μυωπίας την κοιτώ.
Μια παντρόνα να μ' ορέγεται
και να με περιπαίζει η Λάρισα
Απαγγέλλουν ο Κωνσταντής κι ο Αριστοτέλης
«Ο Κάλχας έριξε τη ζαριά κι ύστερα, βήχοντας, γυρνάει και λέει:
-Ούτε και σήμερα οι άνεμοι θα μας πάρουν».
Μια πάστα η ζωή
κι η ΑΕΛ το κερασάκι.
Κι όλα όσα θέλω για να πω
τα τρώει το ποταμάκι.
Μονάχα ο δόκτωρ Ιπποκράτης
το 'χει πάρει είδηση,
κι αφήνοντας το βάθρο πού και πού
στις όχθες πάει να ψαρέψει το μυστικό.
Βεγγέρα, Μούσες, Μονοπώλιο, Μπραζίλ και Λάμπα,
της πόλης οι μοιραίοι εξασκούνται στο μπλαζέ.
Στη σκοτεινή πλευρά τελώνια 'λευτερώνονται
και τατουάζ γεμάτα 'αχ και βαχ'
στου Πηνειού τις λεύκες χαράζουνε.
Σκυφτός στης ΔΕΥΑΛ τα χαρακώματα μετράω
τις Κυριακές που ακόμα η πλάτη μου θα φορτωθεί.
Πίσω απ' τους δύστροπους φακούς μου
της μυωπίας την κοιτώ.
Μια παντρόνα να μ' ορέγεται
και να με περιπαίζει η Λάρισα