Καλέ κυρία μου καλέ...
Είμαι ορφανούλι, είμαι καημενούλι
έχω πρασινίσει απ' την πείνα σα μαρούλι
είμαι στην αρρώστια και τώρα νιώθω πόνο
φωνάξτε ένα γιατρό ή ένα γεωπόνο
είμαι αθεράπευτος, έχω και τερηδόνα
κι αν πω για την ουλίτιδα, εκείνη πάει γόνα
τα μαλλιά μου πέσανε, έχω γεμίσει ψείρες
δώστε κατιτίς, έστω για δυο μπύρες
είμαι και τυφλός, κυρία μου καλή
πάρ' το πίσω ρε, αυτό είναι κουμπί
έχω πάθει εγκαύματα κυρία μου καημένη
μ' έκαψε ο ήλιος στην πλαζ τη Βουλιαγμένη
έχασα κυρία μου το 'να μου ποδαράκι
μου 'φτιαξε ο ράφτης διπλό το 'να μπατζάκι
κρίμα βρε κυρία, τέτοιο παλουκάρι
εδώ να ζητιανεύει το παραπλοδεκάρι
σε παρακαλώ κυρία μου καλή
δώσε να φάω κάτι κι ας είναι και σκουμπρί
τουλάχιστον να πάρω μισή καλή φρατζόλα
ή να δοκιμάσω φιλέτο γκοργκοντζόλα
μαζεύω τα ψιλά, δεν τα θάβω μες στο χώμα
γιατί εγώ είμαι έξυπνος, τα ράβω μες στο στρώμα
ήμουν ταυρομάχος, γυρνούσα στην αρένα
μα μ' έγδαρε ένας ταύρος και τη βγάζω πια στα τρένα
έγινα και φίλος με τον οδηγό
και με περιμένει πάντα όταν αργώ
μπορώ όμως να δουλεύω, ετούτο το καυχιέμαι
όμως δεν το κάνω, γιατί απλά βαριέμαι
λυπηθείτε με λοιπόν, το καημένο το παιδί
έχω και χαρτί απ' το γιατρό Αλεξανδρή
Δώστε κυρία κάτι, να σταθώ στα ποδαράκια μου
να 'χουν και υγεία τα καημένα τα παιδάκια μου
-Φύγε βρε παιδί μου πάνω απ'το κεφάλι μου μ'αυτό το βιολοντσέλο!
-Δεν έχεις δίκιο γιαγιά!
Είμαι παραπλήγας, είμαι τσαρλατάνος
μπορεί να 'μαι φτωχός, μα δεν είμαι ένας ζητιάνος
πουλάω κουκλισμούς, πουλάω και μπρελόκ
γέλοου σαμπμαρίνα μάζεψε το στοκ
οργώνω τη Φωκίωνος μαγαζί σε μαγαζί
ευτυχώς υπάρχουν πάντα οι χαζοί
γυρνάω σε τραπέζια, αφήνω το χαρτάκι
κι όπως με λυπάται θα πάρει τ' αρκουδάκι
πουλάω και τη ρίγανη, πουλάω χαμομήλι
πουλάω και το έλαιο, ν' ανάβεις το καντήλι
διαθέτω ημερολόγια με πίσω ποιηματάκια
έχω κλειδαρότρυπες να κάνεις το ματάκια
δέκα στοματάκια έχω για να θρέψω
γιατί 'μαι τίμιος, φτωχός, δεν πάω για να κλέψω
το ξέρω δε με θέλετε, σας προκαλώ ξινίλα
μα είμαι ένας άπορος, σαν το μικρό Καΐλα
παίζω ακορντεόν, φοράω και παπιγιόν
και τα γυαλιά μου μοιάζουν με πάτους μπουκαλιών
πουλάω και γαρδένιες σε καλάθια με λοφίο
τις μάζεψα τη νύχτα απ' το νεκροταφείο
μα παίζω και βιολί, χρήματα να πιάσω
κι όποιος δε μου δίνει, τα νεύρα θα του σπάσω
θα παίξω είκοσι φορές του Δούναβη το κύμα
για να με ξεφορτωθεί θα ρίξει πια το χρήμα
πουλάω και στυλά, χαρτομάντιλα πουλάω
άμα περισσέψουν τη μύτη μου φυσάω
γι' αυτό λοιπόν βοηθήστε κι εμένα τον πτωχό
να φάω και σαν άνθρωπος έναν ψητό ροφό
κι αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δε δίνανε το αίμα
οι καπετάνιοι σαν και σε δε θα φορούσαν στέμμα
Δώστε κυρία κάτι...
Καλέ κυρία μου καλέ, βοηθήστε καλέ
καλέ τον τυφλό, καλέ τον αόμματο
Δώστε κυρία κάτι...
Είμαι ορφανούλι, είμαι καημενούλι
έχω πρασινίσει απ' την πείνα σα μαρούλι
είμαι στην αρρώστια και τώρα νιώθω πόνο
φωνάξτε ένα γιατρό ή ένα γεωπόνο
είμαι αθεράπευτος, έχω και τερηδόνα
κι αν πω για την ουλίτιδα, εκείνη πάει γόνα
τα μαλλιά μου πέσανε, έχω γεμίσει ψείρες
δώστε κατιτίς, έστω για δυο μπύρες
είμαι και τυφλός, κυρία μου καλή
πάρ' το πίσω ρε, αυτό είναι κουμπί
έχω πάθει εγκαύματα κυρία μου καημένη
μ' έκαψε ο ήλιος στην πλαζ τη Βουλιαγμένη
έχασα κυρία μου το 'να μου ποδαράκι
μου 'φτιαξε ο ράφτης διπλό το 'να μπατζάκι
κρίμα βρε κυρία, τέτοιο παλουκάρι
εδώ να ζητιανεύει το παραπλοδεκάρι
σε παρακαλώ κυρία μου καλή
δώσε να φάω κάτι κι ας είναι και σκουμπρί
τουλάχιστον να πάρω μισή καλή φρατζόλα
ή να δοκιμάσω φιλέτο γκοργκοντζόλα
μαζεύω τα ψιλά, δεν τα θάβω μες στο χώμα
γιατί εγώ είμαι έξυπνος, τα ράβω μες στο στρώμα
ήμουν ταυρομάχος, γυρνούσα στην αρένα
μα μ' έγδαρε ένας ταύρος και τη βγάζω πια στα τρένα
έγινα και φίλος με τον οδηγό
και με περιμένει πάντα όταν αργώ
μπορώ όμως να δουλεύω, ετούτο το καυχιέμαι
όμως δεν το κάνω, γιατί απλά βαριέμαι
λυπηθείτε με λοιπόν, το καημένο το παιδί
έχω και χαρτί απ' το γιατρό Αλεξανδρή
Δώστε κυρία κάτι, να σταθώ στα ποδαράκια μου
να 'χουν και υγεία τα καημένα τα παιδάκια μου
-Φύγε βρε παιδί μου πάνω απ'το κεφάλι μου μ'αυτό το βιολοντσέλο!
-Δεν έχεις δίκιο γιαγιά!
Είμαι παραπλήγας, είμαι τσαρλατάνος
μπορεί να 'μαι φτωχός, μα δεν είμαι ένας ζητιάνος
πουλάω κουκλισμούς, πουλάω και μπρελόκ
γέλοου σαμπμαρίνα μάζεψε το στοκ
οργώνω τη Φωκίωνος μαγαζί σε μαγαζί
ευτυχώς υπάρχουν πάντα οι χαζοί
γυρνάω σε τραπέζια, αφήνω το χαρτάκι
κι όπως με λυπάται θα πάρει τ' αρκουδάκι
πουλάω και τη ρίγανη, πουλάω χαμομήλι
πουλάω και το έλαιο, ν' ανάβεις το καντήλι
διαθέτω ημερολόγια με πίσω ποιηματάκια
έχω κλειδαρότρυπες να κάνεις το ματάκια
δέκα στοματάκια έχω για να θρέψω
γιατί 'μαι τίμιος, φτωχός, δεν πάω για να κλέψω
το ξέρω δε με θέλετε, σας προκαλώ ξινίλα
μα είμαι ένας άπορος, σαν το μικρό Καΐλα
παίζω ακορντεόν, φοράω και παπιγιόν
και τα γυαλιά μου μοιάζουν με πάτους μπουκαλιών
πουλάω και γαρδένιες σε καλάθια με λοφίο
τις μάζεψα τη νύχτα απ' το νεκροταφείο
μα παίζω και βιολί, χρήματα να πιάσω
κι όποιος δε μου δίνει, τα νεύρα θα του σπάσω
θα παίξω είκοσι φορές του Δούναβη το κύμα
για να με ξεφορτωθεί θα ρίξει πια το χρήμα
πουλάω και στυλά, χαρτομάντιλα πουλάω
άμα περισσέψουν τη μύτη μου φυσάω
γι' αυτό λοιπόν βοηθήστε κι εμένα τον πτωχό
να φάω και σαν άνθρωπος έναν ψητό ροφό
κι αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δε δίνανε το αίμα
οι καπετάνιοι σαν και σε δε θα φορούσαν στέμμα
Δώστε κυρία κάτι...
Καλέ κυρία μου καλέ, βοηθήστε καλέ
καλέ τον τυφλό, καλέ τον αόμματο
Δώστε κυρία κάτι...