Ήταν μεσημέρι και ήθελα να γράψω
καινούργια Ημισκούμπρια τον κόσμο να ταράξω
με το Μιθριδάτη στο μικρόφωνο αυτό
να γράψουμε τεμάχιο καινούργιο και καυτό
κι εκεί όπως τα πράτταμε μ'ανοιχτό πατζούρι
χτυπήσανε οι γειτόνοι με ξινισμένη μούρη
πιο χαμηλά τη μουσική εδώ δεν είναι ντίσκο
θα πάρω εκατό στη φυλάκα θα σας ρίξω
«καλά» εγώ τους είπα με φάτσα σαν σκουμπρί
κι αμέσως εχαμήλω κι οι δυο μας τη φωνή
μα όσο κι αν χαμήλω ακούγανε κρυφά
κι όλοι μαζί φωνάζανε «στην πυρά, στην πυρά»
λες και κρυφακούγαν όλοι με ποτήρια
τα πήρα στο κρανίο και έριξα άι σιχτίρια
γιατί έγινε κακός ωσάν το Μαύρο Πιτ
αφού απ'το χαμήλωμα δεν άκουγα το μπιτ
μα όλοι οι σιχαμένοι καλέσαν πολιτσάι
κι εγώ τους επερίμενα με μια καράφα τσάι
περάστε αρχιφύλακα περάστε μουσαφίρη
μην πιείτε και στην πόρτα το τσάι ξεροσφύρι
ο Μιθριδά σερβερίσε γλυκό το νεραντζάκι
κι εγώ έριξα το κούτσουρο ν'ανάψω και το τζάκι
μας ζήτησαν να βάλουμε λίγη μουσικούλα
και θέλαν Ημισκούμπρια που φέρνουν αναγούλα
μα μόλις μας γνωρίσανε αρχίσαν υποκλίσεις
και ρίξαν στους γειτόνους σαρανταπέντε κλήσεις
όλοι μετακόμισαν και φύγαν μακριά
όμως δεν κατάφεραν να διώξουν τη γιαγιά
(τα ψάρια όμως ήτανε δυστυχισμένα
τα ψάρια όμως ήτανε δυστυχισμένα με το νέο καθεστώς)
-Ανοίξτε μου! Ανοίξτε μου είπα! Δεν ανοίγετε ε; Τώρα θα σας δείξω εγώ!
-Όχι γιαγιά!
-Δε σας είπα να μην παίζετε να πούμε μ'αυτά τα πράματα; Μέχρι κάτω ακούγεστε! Θα σας σπάσω τα κοκκαλάκια! Ένα-ένα θα σας τα σπάω! Ένα-ένα!
Εγώ είμαι η γιαγιά του μέκερε του Μετζέλου
και εγώ τους αγριανθρώπους στο σπίτι δε τους θέλου
γιατί ακούω Αττίκ και όχι αυτά τα ράπια
που όταν μου τα βάζουνε τραντάζονται τα ράφια
μ'αυτό το μιθριδάκι αυτό το στρογγυλό
ήδη μου χαλάσανε το ένα το ωτό
εγώ όλο τους βρίζω μ'αυτοί δε με ακούνε
διαόλου κάλτσες είναι όταν τραγουδούνε
μακάρι να το διαλύσουνε οι ημισκουμπρισμοί
βαρέθηκα να λέω «μη και μη και μη»
βάζουν τη μουζίκα αμάν και τρισαμάν
φτάνει πια να παίζετε το μέθοντα το μαν
και τους γουτανγκλάνους και τους γκρέιβ ντι
τον ντιαρεσουάνο τον Άις που'ναι τι
κι εκεί που τηγανίζω στο λάδι την πατάτα
μου βάζουν τους ζουλού τον άφρικα μπαμπάτα
αντί για τον Μπετόβεν αντί για το Σοπέν
ακούνε σάμπα ράχνι το μίστερ λοβερμέν
λοιπόν θα σας τα κόψω τα χέρια από τη ρίζα
έτσι και ξανακούσω παραγωγές ______
πέστε μου εδώ μέσα το δικό μου πια το ρόλο
ν'ακούω κουλ τζι ραπ το ντιτζέιτα τον πόλο
εγώ όμως θα σας βάλω το μεκερεμυαλό
ανθρώπους θα σας κάμω για δικό σας το καλό
θα σπάσω τις μικαπαδιές, το μίκτη, το μικρόφωνο
σ'αυτό εδώ το σπίτι θα παίζει το γραμμόφωνο
Βρωμόπαιδα!
καινούργια Ημισκούμπρια τον κόσμο να ταράξω
με το Μιθριδάτη στο μικρόφωνο αυτό
να γράψουμε τεμάχιο καινούργιο και καυτό
κι εκεί όπως τα πράτταμε μ'ανοιχτό πατζούρι
χτυπήσανε οι γειτόνοι με ξινισμένη μούρη
πιο χαμηλά τη μουσική εδώ δεν είναι ντίσκο
θα πάρω εκατό στη φυλάκα θα σας ρίξω
«καλά» εγώ τους είπα με φάτσα σαν σκουμπρί
κι αμέσως εχαμήλω κι οι δυο μας τη φωνή
μα όσο κι αν χαμήλω ακούγανε κρυφά
κι όλοι μαζί φωνάζανε «στην πυρά, στην πυρά»
λες και κρυφακούγαν όλοι με ποτήρια
τα πήρα στο κρανίο και έριξα άι σιχτίρια
γιατί έγινε κακός ωσάν το Μαύρο Πιτ
αφού απ'το χαμήλωμα δεν άκουγα το μπιτ
μα όλοι οι σιχαμένοι καλέσαν πολιτσάι
κι εγώ τους επερίμενα με μια καράφα τσάι
περάστε αρχιφύλακα περάστε μουσαφίρη
μην πιείτε και στην πόρτα το τσάι ξεροσφύρι
ο Μιθριδά σερβερίσε γλυκό το νεραντζάκι
κι εγώ έριξα το κούτσουρο ν'ανάψω και το τζάκι
μας ζήτησαν να βάλουμε λίγη μουσικούλα
και θέλαν Ημισκούμπρια που φέρνουν αναγούλα
μα μόλις μας γνωρίσανε αρχίσαν υποκλίσεις
και ρίξαν στους γειτόνους σαρανταπέντε κλήσεις
όλοι μετακόμισαν και φύγαν μακριά
όμως δεν κατάφεραν να διώξουν τη γιαγιά
(τα ψάρια όμως ήτανε δυστυχισμένα
τα ψάρια όμως ήτανε δυστυχισμένα με το νέο καθεστώς)
-Ανοίξτε μου! Ανοίξτε μου είπα! Δεν ανοίγετε ε; Τώρα θα σας δείξω εγώ!
-Όχι γιαγιά!
-Δε σας είπα να μην παίζετε να πούμε μ'αυτά τα πράματα; Μέχρι κάτω ακούγεστε! Θα σας σπάσω τα κοκκαλάκια! Ένα-ένα θα σας τα σπάω! Ένα-ένα!
Εγώ είμαι η γιαγιά του μέκερε του Μετζέλου
και εγώ τους αγριανθρώπους στο σπίτι δε τους θέλου
γιατί ακούω Αττίκ και όχι αυτά τα ράπια
που όταν μου τα βάζουνε τραντάζονται τα ράφια
μ'αυτό το μιθριδάκι αυτό το στρογγυλό
ήδη μου χαλάσανε το ένα το ωτό
εγώ όλο τους βρίζω μ'αυτοί δε με ακούνε
διαόλου κάλτσες είναι όταν τραγουδούνε
μακάρι να το διαλύσουνε οι ημισκουμπρισμοί
βαρέθηκα να λέω «μη και μη και μη»
βάζουν τη μουζίκα αμάν και τρισαμάν
φτάνει πια να παίζετε το μέθοντα το μαν
και τους γουτανγκλάνους και τους γκρέιβ ντι
τον ντιαρεσουάνο τον Άις που'ναι τι
κι εκεί που τηγανίζω στο λάδι την πατάτα
μου βάζουν τους ζουλού τον άφρικα μπαμπάτα
αντί για τον Μπετόβεν αντί για το Σοπέν
ακούνε σάμπα ράχνι το μίστερ λοβερμέν
λοιπόν θα σας τα κόψω τα χέρια από τη ρίζα
έτσι και ξανακούσω παραγωγές ______
πέστε μου εδώ μέσα το δικό μου πια το ρόλο
ν'ακούω κουλ τζι ραπ το ντιτζέιτα τον πόλο
εγώ όμως θα σας βάλω το μεκερεμυαλό
ανθρώπους θα σας κάμω για δικό σας το καλό
θα σπάσω τις μικαπαδιές, το μίκτη, το μικρόφωνο
σ'αυτό εδώ το σπίτι θα παίζει το γραμμόφωνο
Βρωμόπαιδα!